Osoby nieszczepione zapraszam do wpisu

[Beaton]

Interesują mnie osoby nieszczepione, które są już dorosłe i mają choroby wieku dziecięcego za sobą, oraz wykształcony układ odpornościowy. Powiedzcie mi jak było u Was z chorobami, jak dbaliście o zdrowie? W jakim jesteście wieku (można pisać 20+ 45+) i jak się czujecie? Ogółem wszystko co dotyczy waszego zdrowia i samopoczucia.

[Mistrz]

Takie samo pytanie można by zadać wyszczepionym.

[Beaton]

Ok, w takim razie ja zacznę.
Jestem szczepiona na wszystkie obowiązkowe szczepienia. Mam lat 20+. Czuję się bardzo dobrze (w wyniku wypadku samochodowego od 2008 roku miewam bóle kręgosłupa), ale jako nastolatka bardzo często miewałam bóle głowy, a często nawet migreny. Chorowałam raz, dwa razy do roku na choroby wirusowe jakie w tamtym czasie panowały. Choroby nie trzymały się mnie długo, często już następnego dnia czułam się na tyle dobrze, żeby iść do szkoły/pracy. Być może to efekt Polopiryny. Zawsze kiedy mnie brała choroba stosowałam dwie tabletki i do łóżeczka (proszę mnie za to nie krzyczeć, nie wiedziałam że można inaczej).
To co mnie zdziwiło to to że w wieku około 12 lat przechodziłam Ospę i kiedy moja córeczka miała Ospę ja ponownie się zaraziłam.
Jestem pełna podziwu dla mojego taty, wiek 50+. Pracuję na budowie, w bardzo różnych warunkach pogodowych (wiatr, deszcz, mróz, czy upały). Kiedy czuje, że zbliża się choroba pije na wieczór góralska herbatkę ( herbata z dodatkiem prawdziwej Łąckiej Śliwowicy) i kładzie się spać. Następnego dnia idzie do pracy, chociaż jeszcze po nosie go kręci. Nigdy nie widziałam by stosował jakikolwiek lek.

[Agnieszka_B]

Moja 65 letnia mama również nie chorowała - do czasu gdy w kwietniu 2010 roku dostała nagle rozległego udaru mózgu. Przeżyła ale jest niepełnosprawna i ma afazję.

[Zosia_]

W latach sześciesiątych było tylko kilka szczepionek, dostałam wszystkie obowiązkowe (wtedy szczepiono nas jeszcze na ospę prawdziwą i robiono próbę tuberkulinową na grużlicę).
Przeszłam chyba wszystkie standardowe choroby wieku dziecięcego i krztusiec jako nastolatka.
Przez większość młodości "migrena" to było moje drugie imię. Przez ponad 30 lat właściwie nie dbałam o zdrowie, wcale się nim nie zajmowałam. Na ogół było po prostu
Trudno powiedzieć jaki wpływ na mój dzisiejszy stan (ogólnie niezły) miało te kilka szczepień, przebyte choroby wieku dziecięcego czy brak dbałości o pożywienie czy zdrowie. Nie wiem czy jestem zdrowa, czy raczej w ruinie. Do lekarza nie chodzę, nawet nie jestem zapisana do żadnej przychodni. Czuję się nieżle (jak na mój wiek i porównanie ze znajomymi ) ale pewnie mogłoby być lepiej.
Mogę jednak porównac stan zdowia moich szczepionych i nieszczepionych dzieci. Najstarsza córka, szczepiona na wszystko (ale też nie było wtedy tyle obowiązkowych szczepionek co teraz), czesto chorowała w dzieciństwie. Teraz też ciągle na coś się skarży. Młodsza, chorowała po szczepieniach. Jak przestałam szczepić, skończyły się wieczne choroby. Najmłodszy, nieszczepiony, choruje dość rzadko i najczęściej lekko. Nie przeszkadzam dzieciom w odchorowywaniu infekcji. Mówię im, że choroby są do chorowania i przyjmują to jako coś zupełnie naturalnego. Nie boją się chorób. Trwają u nich najwyżej kilka dni.

[Edit.mazur]

Ja mam 37 lat, ogólnie uważam że zdrowie mi dopisuje ale co chcę napisać to, że odprowadziłam dziś babcię do szpitala ponieważ ma podwyższony cukier i dostała skierowanie. Ma 80 lat i poza tym problemem ma się super. Jakież było zdziwienie lekarza i pielęgniarek, kiedy dowiedzieli się że babci ogólnie nic nie dolega, nic nie boli, nie używa okularów ani laski. Ma regularne wypróżnienia, zero zaparć, itp. Nigdy się nie szczepiła, jada na co ma ochotę, przeważnie mleko i ser biały, twarożki.

[K'lara]

Więc nie pozwólcie, żeby zrobiono z Babci pacjentkę. Skoro dobrze się czuje to po co ten szpital?

[Edit.mazur]

Babcia ma problem z podwyższonym cukrem, który osiąga nawet 300 jednostek. Ma mieć badania.

[Poszukująca]

Ja też zawsze za przykład stawiam swoich dziadków. Urodzeni w latach 20 szczepieni chyba byli tylko na czarną ospę, ale nie jestem pewna. Oboje przeszli ciężki czas wojny, dziadek był na froncie, wiadomo jak mogła wyglądać higiena i żywienie. Oczywiście chorowali, w tych warunkach to nieuniknione, ale wychodzili z tego obronną ręką. Dziadek po wojnie był prawie łysy i bez zębów. Mimo to dożył w świetnej kondycji 81 lat, niestety zmarł na raka jelita. Późno wykryty, po drugiej operacji już się nie pozbierał. Babcia była bardziej schorowana, leczyła się na serce i cukrzycę na starość, ale była pełna werwy i chęci życia do końca. Dożyła 84 lata. Trzeba w tym wszystkim podkreślić, że oboje mieli ciężkie życie i cały czas ciężko pracowali, nie oszczędzali się. Czasem myślę, że z takim materiałem genetycznym, bez szczepień i życiowych burz w naszych czasach żyli by o wiele dłużej, chociaż dziś mamy inne zagrożenia...

[Robbxx]

Edit.mazur - wydrukuj babci "buszującego w pszenicy" i zaproponuj ograniczenie lub odstawienie glutenu a cukier jej szybko się unormuje, lekarze przepiszą jej tylko pełno leków
http://nowadebata.pl/2011/10/13/buszujacy-w-pszenicy/

[Kozaczek]

Edit.mazur - broń babcię przed lekarzami, bo dopiero się zacznie.
Recepty do kosza i dużo rozmawiaj, tłumacz!
Z tego co piszesz, to pytam - po co Jej te badania?

[Kalina]

Edit.mazur Twoja Babcia naprawdę chora wyjdzie, po badaniach ze szpitala. Nasłucha się niestworzonych rzeczy, o zakażeniach nie wspomnę.

Zmień Babci dietę, z dwojga złego to chyba lepiej Babcię zaprowadzić do dietetyczki.
Starszym ludziom czasami wystarcza rozmowa i kimś innym, i przekonują się do zmian.