Powinowactwo

Potocznie powinowactwo to stosunek rodzinny zachodzący między jednym z małżonków a krewnymi drugiego małżonka. Innymi słowy: powinowaty to niezwiązany więzami krwi członek rodziny. W chemii powinowactwem nazywamy zdolność pierwiastków do wchodzenia ze sobą w reakcje. Jak widać, powinowactwo to wzajemne relacje między dwoma różnymi czynnikami wykazującymi swoiste pokrewieństwo.

Powinowactwo tkankowe
Często zastanawiamy się, dlaczego niektóre czynniki wykazują swoistą wybiórczość oddziaływania na poszczególne tkanki organizmu. Jedne leki działają na układ nerwowy, inne na krwionośny, jeszcze inne na organy wewnętrzne albo stawy. Wiele substancji wykazuje selektywny wybór tkanki – jod bezbłędnie trafia do tarczycy; ołów i inne metale ciężkie odkładają się w tkance nerwowej; wolne rodniki tlenowe łączą się z cholesterolem LDL.
Także choroby infekcyjne wykazują wybiórczość ze względu na powinowactwo zarazków do tkanek organizmu. Na przykład wirus zapalenia wątroby zajmuje jedynie komórki wątroby, wirus zapalenia oskrzeli nie przenosi się na płuca, choroby skóry ograniczają się do tkanki skóry, a Helicobacter pylori zajmuje tkankę żołądka, ale nie wykazuje powinowactwa do innych tkanek.
Zjawisko powinowactwa tkankowego przedstawia we właściwym świetle istotę chorób infekcyjnych, wskazuje bowiem, że chorobotwórcze zarazki nie atakują komórek organizmu na oślep, lecz także owe komórki aktywnie w tym procesie uczestniczą, wykazując ze swej strony podatność. Jest rzeczą oczywistą, że jedynie komórki słabe są podatne na infekcje, natomiast komórki zdrowe takiej podatności nie wykazują – są odporne. W przypadku chorób infekcyjnych powinowactwo tkankowe wydaje się być jednym z wariantów apoptozy będącej genetycznie zaprogramowaną śmiercią komórki w interesie organizmu jako całości.

Powinowactwo tkankowe to szczególnego rodzaju podatność tkanek na oddziaływanie ze strony określonych czynników chemicznych, biologicznych.