Niemedyczne forum zdrowia

Chciałabym prosić o radę. Od początku stycznia jestem na DP (teraz drugi etap). Zanim przeszłam na DP, bardzo dużo czytałam, by nie popełnić za wiele błędów. Bardzo solidnie wszystkiego przestrzegam (zwłaszcza w pierwszym etapie), żadnych zakazanych produktów. Na początku (pierwsze dwa tygodnie) byłam zachwycona. Od lat męczę się z IBS (codziennie biegunki, bóle żołądka, mdłości, wilczy apetyt, od dwóch lat niestrawności - mimo biegunek), a tu jak ręką odjął. Dla mnie to niesamowite, gdy żołądek tak idealnie, bezproblemowo pracuje.
Jednak pod koniec pierwszego etapu (do tej pory) zaczęły się zaparcia (trwające ponad tydzień) i ból żołądka (a może wątroby - nie jestem pewna), przy próbie wypróżnienia. Piję koktajle już z dwiema łyżkami siemienia, i nic. Jem mnóstwo surówek, niestety ograniczyłam teraz kapustę kiszoną, ponieważ dawniej po niej źle się czułam, więc podejrzewałam, że nadal nie służy mi jej jedzenie, i że to właśnie jest przyczyną. Staram się nie przejmować takimi rzeczami, ale jednak wolałabym się upewnić, czy dobrym pomysłem jest spróbowanie przeczekania tego, licząc na to, że z czasem wszystko się ureguluje?
Zastanawiam się także, czy nie mogłabym pić koktajlu ze śliwkami (z własnego ogródka, zamrożonymi)? Przed dietą bardzo dobrze na mnie działały, ale teraz są zakazane.

A jaki olej używasz, może trzeba wrócić do oliwy z oliwek.

Ja już czasem nawet rezygnuję z dyni i słonecznika. Daję dwie łyżki siemienia i ostropest. Przez ostatnie trzy miesiące byłam znowu na oleju kukurydzianym, a wczoraj wróciłam do oliwy z oliwek. Może masz rację z tą oliwą. Zobaczę, co się będzie działo. Choć czuję, że tu jednak chodzi o zmianę sposobu odżywiania...

Rzeczywiście śliwki są zakazane jeszcze w 2 etapie DP, ale już w 3 nie, ja bym je wprowadziła już, sama tak robiłam.
Żle się czułam, kiedy nie oddawałam stolca, i jednak stawiam na oliwę z oliwek.

Dzięki, Grawo. Poczekam jeszcze z tydzień, pozwolę zadziałać oliwie, a jak nic się nie poprawi, to zrobię tak jak radzisz - będę dodawać śliwki do koktajlu.

Chciałabym zapytać czy ktoś jest już na etapie wprowadzania glutenu do jadłospisu, czyli na etapie podsumowania czterech etapów DP? Przymierzam się do wejścia w etap ostatni i ciekawa jestem Waszych spostrzeżeń.
 

Mnie nic nie jest po glutenie, ale córce z problematyczną skórą, kęs pączka w Tłusty Czwartek spowodował wysyp pryszczy na twarzy i swędzącą wysypkę na stopie. Ze względu na nią zrezygnowałam z glutenu.

Nie lepiej rozważyć trwałe odejście od glutenu? Jak się zastanowić w potrawach zawierających gluten trudno się dopatrzeć czegoś pozytywnego dla organizmu. Można mówić tylko o walorach smakowych. Ale czy naprawdę warto?

Z tego co wiem, to Mistrz zaleca stosowanie DP jakiś czas, nie na zawsze. Dieta ma być epizodem w drodze do zdrowia, prawda? Chociaż, na forum zauważa się tendencję do całkowitego odejścia na stałe. Uważam, że nie tylko chodzi o względy smakowe, ale kwestię ułatwienia życia-jednak gotowanie kaszy dla całej rodziny 3x dziennie zajmuje dużo czasu.

Po pierwsze nie musicie jeść kaszy 3x dziennie a po drugie można chyba ugotować na zapas :) i potem tylko odgrzać - ja tak robię.

Moim zdaniem to nie do końca chodzi o czas. Ja już na kaszę patrzeć nie mogę, choć kombinuję na milion sposobów, żeby za każdym razem zrobić coś innego z niej.

Dla mnie kasza gryczana to po prostu rewelacja. Zanim poznałem zasady Biosłone na stole królowały ziemniaki. Nigdy licząc już od wczesnego dzieciństwa za nimi nie przepadałem. Dzisiaj obiady to dla mnie prawdziwa uczta. Sztandarowe danie to sztuka mięsa, kwaszona kapusta na surowo odpowiednio przyprawiona do smaku oraz właśnie kasza gryczana. Mogę tak siedem dni w tygodniu.

Mnie również smakuje kasza - czy to jaglana, czy gryczana, ale po pierwsze - kusi mnie zapach chleba albo bułki, a po drugie - mam tylko 2 garnki i stąd pewnie moje marudzenie :) Ponawiam pytanie - czy ktoś zakończył już DP? I jest na etapie wdrażania glutenu i większych ilości cukru, itd.

Mam dokładnie tak jak ty. Właśnie wciągnęłam na obiad kaszę gryczaną z pysznym gulaszem wieprzowym w ziołach i śmietanie z domowymi ogórkami kiszonymi. Co ciekawe wcale nie brakuje mi chleba, choć nie jadłam go wcale od 2 miesięcy. Moim znajomym w pracy nie mieści się w głowie jak mogę żyć bez ziemniaków i bez chleba. Ciągle pytają: "Co ty w ogóle jesz?" 

Źle mnie zrozumiałyście :) . Ja kocham kaszę, zwłaszcza gryczaną, ale nie umiem jeść jej na każdy posiłek. Poza tym zwyczajnie chciałabym kiedyś w przyszłości móc czasem zjeść naleśnika (ach, och, mmm :D ) albo pączka czy bułkę maślaną na przykład.

Też jeszcze całkiem niedawno (pół roku temu) kochałam pączki, bułeczki maślane, drożdżówki, ciasta. Dziś nie robią na mnie żadnego wrażenia. :D

  Tak, ja już przeszłam wszystkie etapy DP i zaczęłam jeść wyroby mączne. Miałam rozpoznanie nietolerancji glutenu, ale istniejącego u mnie prawdopodobnie od wieku dziecięcego (tylko nikt z lekarzy w tamtych czasach a i później nie wykrył tego zjawiska). Obecnie nie odczuwam żadnego dyskomfortu jelitowego ani alergii skórnych po zjedzeniu pieczywa. Jednak staram się nie jeść go zbyt często i o dziwo nie ciągnie mnie aż tak bardzo (tylko czasami  :P). Raczej smakują mi bardziej tutejsze „ciasteczka dla kandydowców” i inne dania z przepisów kulinarnych na bazie mąk: gryczanej, jaglanej i ryżowej (własnoręcznie mielonych). W 2006 roku wykryto u mnie cukrzycę II stopnia i całkowicie wyeliminowałam cukier. Na dzień dzisiejszy nie stosuję już tak restrykcyjnie podejścia do cukru i w małych ilościach go używam. Zazwyczaj w owocach i trzcinowy cukier brązowy nierafinowany dostępny w sklepach. Oczywiście też w ilościach rozsądnych. Do KB zawsze dodaję około łyżeczki miodu. I właściwie nic się nie dzieje, albo nie czuję. Ale przecież w moim przypadku coś powinno się dziać, a tu nic. Myślę, że te 3 lata stosowania MO, później KB i ostatnio DP zmieniły mój stan organizmu, pomimo, że nie jest ona przewidziana dla cukrzyków. A jednak efekty dobroczynne występują. I mam się coraz lepiej, chociaż, jeszcze sporo w moim zdrowiu trzeba „wyprostować” to jednak cieszę się, że osiągnęłam już tak wiele.
   W tłusty czwartek zjadłam pączka, długo się wahałam - najpierw nie miałam ochoty ale później i owszem i …nic po nim nie było  :blink:, co nie znaczy że zacznę je jeść.
   I ja również zasmakowałam w tych kaszach, kiedyś standardowo były ziemniaki. Dzisiaj są one gościem w moim jadłospisie.

Na mnie robią, ale nie na tyle, żeby je zjeść :D . Kiedyś robiły większe. Ale mimo to, nadal lubię naleśniki i pączki i myślę, że te dwie rzeczy będą obecne czasami w moim jadłospisie, gdy już będę mogła je jeść :) . Wszelkie słodkie rzeczy "jem" ostatnio "na węch". Koleżankom się podoba :D . Podczas, gdy inni chcą, żeby się podzielić, ja proszę: daj mi powąchać :] . I to w zupełności wystarcza.

Fajnie, że trochę osób podzieliło się swoimi spostrzeżeniami. U mnie ciągle nie jest idealnie, dlatego waham się czy zakończyć DP. Jedynym wykroczeniem jakie popełniłam to były bezy ze sklepu ze śmietaną ubitą 30%-sztuk 2. Poza tym średenio raz w tygodniu jadam troszkę czekolady, bo ją wprost uwielbiam (szczególnie 90% wawel). Ostatnio zauważyłam swój pociąg do chleba, chciałabym, go spróbować, bo to już prawie rok na chrupkach ryżowych.

Wszyscy dążymy do ideału, lecz on nie jest łatwy do osiągnięcia. DP nie ma, co kończyć. Sądząc po dacie rozpoczęcia nie jesteś przecież na etapie bardzo restrykcyjnym. Ogólnie wiadomo, że DP ma za zadanie wstępnie wyregulować florę zamieszkującą nasze jelita. Potem trzeba stosować się do Zasad Zdrowego Odżywiania, żeby jej nie zachwiać i utrwalać prawidłowe jej proporcje.

Jeśli spożyjesz go w rozsądnych ilościach i na przykład sama go upieczesz to nie sądzę żeby Ci zaszkodził. Ja również z żoną po rocznej nieobecności chleba na naszym stole postanowiliśmy w Wielkanoc zrobić sobie prezent w postaci bochna chleba. Mamy ochotę na kromkę ze smalcem lub masełkiem. Chleb jednak na stałe nie wróci na nasz stół. Wiele dobrego zaobserwowaliśmy po odstawieniu glutenu w naszych organizmach.

Deklaruję to samo. Tylko od święta. Nie jem chleba od kwietnia 2009 (przestałam go kupować po zlocie, kilka razy będąc u kogoś sięgnęłam po "piętkę" żytniego bądź ciapaty lub malutki sucharek - w suchym pieczywie gluten częściowo jest zwietrzały, a raz po paluszku dostałam wysypki na brodzie).

Cholercia, zazdroszczę Wam - ja jakoś nie mogę bez chleba :/

Ja jestem na takim etapie, chociaż do spożywania dużych ilości glutenu, w tym chleba, nie mam już zamiaru wracać. Czasem zdarzy mi się zjeść kawałek pizzy lub czekolady - jak na razie nic złego się nie dzieje, choć mam wrażenie, że cera wygląda po takim czymś nieco gorzej. Innych spostrzeżeń nie posiadam, a ponieważ chciałabym, aby ten stan rzeczy się utrzymał, to wolę zbytnio nie szaleć.

Nic innego mi nie pozostaje, jak podobną deklarację złożyć. Zbliża się Wielkanoc, więc wtedy chleba spróbuję. Tymczasem skupię się na powolnym odstawieniu wafli ryżowych, bo właściwie jadam je codziennie.

Ja również jadam je codziennie. Traktuję je jako "nośnik" naturalnego masełka, które udaje mi się nabywać od starszej Pani, zajmującej się jego wyrobem. Żadne, ale to żadne masło na etykiecie, którego producenci przekrzykują się o jego naturalności i braku domieszek nie smakuje i nie pachnie tak jak to, które mam przyjemności od jakiegoś czasu spożywać.

Gdybym mogła kupować śmietankę, nie kupowałabym masła, tylko robiłabym je sama. Robiłabym tyle, żeby zużyć dopóki świeże. Najchętniej kupuję osełkę Klimeko, ale starcza mi na dwa tygodnie i pod koniec nie jest już takie smaczne... Ale skąd tu zdobyć śmietankę :(.

Slawekgo, czy Masło Polskie także Ci nie smakuje? Nie zawiera żadnych dodatków (przynajmniej tak jest napisane na opakowaniu) i wydaje mi się, że jest wyraźnie lepsze od innych maseł ze sklepu. Chociaż na Lambasach słabo wyczuwam jego smak, jednak na kromce chleba, którą zdarzy mi się czasem zjeść, smakuje mi bardzo.

Czy ktoś coś wie na temat reklamowanego LURPAK.

Duńskie. Dania jest czystym krajem, od dawna mają tam hopla na tle czystości, ekologii i zdrowia, ale samego masła nie kupowałam, nie jadłam. Sięgam po krajowe produkty (z paroma wyjątkami jak egzotyczne owoce i sok aloesowy ;)).

Kupuję LURPAK i bardzo mi smakuje. Dobrze smaży się na nim jajecznicę.

Nie jest to czyste masło śmietankowe ale nie ma na opakowaniu informacji co do niego dodano i w jakiej ilości. Jednak potwierdzam, że jest smaczne. Masełko to jest smarowne tuż po wyjęciu z lodówki co prawdziwemu masłu nie zdarza się (sąsiadka jest posiadaczką krów i mam własne masło śmietankowe).

Lidio swego czasu zakupiłem wiele maseł i testowałem je w celach porównawczych. Większość z nich smakowała znakomicie, na etykietach opakowań znajdowały się zapewnienia o braku konserwantów i domieszek. Nie jestem pewny czy można dać wiarę tym adnotacjom. Żadne masło nie przypominało w zapachu i smaku naturalnego, zrobionego we własnym zakresie. Pamiętam jak dawniej masło pozostawione na działanie światła dziennego i pokojowej temperatury szybko jełczało. Dziś tak się nie dzieje. Rozumiem, że konserwują, ale dlaczego kłamią wypisując nieprawdę. Zresztą nie ma obecnie dyrektywy zobowiązującej producentów do umieszczania rzeczywistego składu produktu, jakim jest masło na jego opakowaniu.

Nie kupuję masła, na którego opakowaniu nie ma napisanego składu jak np. osełka górska.

Dzisiaj wszystkie wyroby z mleka są normalizowane. Jeśli masło nie smakuje, jak masło, to znak, że dodano:
1. oleju (trzeba to utwardzić - przeczytajcie sobie o utwardzaniu)
2. mleka w proszku, czyli produktu zawierającego utleniony cholesterol - w celu uzyskania odpowiedniego procentu tłuszczu.
Wolę już miejscowe masło mniej tłuste, a nie fałszowane.

A skąd wiedzieć jak smakuje prawdziwe masło, skoro od zawsze jadło się to z dodatkami? Te, które czasem kupię od baby (14 zł za dużą kostkę) nie jest zbyt smaczne i niechętnie po nie sięgam.

W Wielkopolsce dostępne jest masło o nazwie Wiejskie ze śmietanki ukwaszonej firmy Jan. Jest smaczne i moje ulubione :)

Posty o domowej produkcji masła powędrowały do nowego wątku http://forum.bioslone.pl/index.php?topic=13119.0

Właśnie tak kiedyś masło smakowało i pachniało. Pamiętam takie z wczesnego dzieciństwa. Był to produkt nietrwały, łatwo podlegał jełczeniu. Trzeba było zwrócić baczną uwagę na sposób jego przechowywania.