Niemedyczne forum zdrowia

A Wy co o tym myślicie? 

Są zmiany w kościach, na przykład, które nie dają objawów. Ale zmiany już są. Nie ma sobie co zawracać głowy i czekamy aż pojawią się objawy i może bć wtedy np za późno na jakiekolwiek leczenie bez leków. Czy dobrze rozumiem? Że póki nie ma objawów to nic nie robimy?

Pytanie jakie zadałem jest inne.

Że póki nie ma objawów to nic nie robimy?

Spotkałem się z wieloma sytuacjami gdy nie gyło żadnych objawów, delikwent nic nie robił bo nic go nie niepokoiło. A kiedy pojawiły się objawy, to okazywało się, że sytuacja jest już bardzo poważna.

Czy dobrze rozumiem? Że póki nie ma objawów to nic nie robimy?

Czy zrobienie badania to jest leczenie?

Autorce wątku ortopeda powiedział, że "w zasadzie wszystko jest w porządku". Ja bym chciał wiedzieć dlaczego nie powiedział, że wszystko jest w porządku. To stwierdzenie "w zasadzie" jest jak dla mnie znakiem tego, że jednak nie jest do końca pewien.

Ja nie chcę "szpikować" promieniami maleństwa, tym bardziej że nie zauważyłam, żeby się jej coś działo. Ale to moje pierwsze dziecko

Ortopeda powiedział, że w zasadzie wszystko jest ok z bioderkami mojej sześciomiesięcznej córeczki, ale on chciałby jeszcze obejrzeć rtg, bo na usg już jest za późno  :bash:
Nic nie wyjaśnił, tylko kazał przyjść ze zdjęciem jak najszybciej i kolejna wizyta, kiedy dzieć zacznie chodzić (oczywiście, wszystko prywatnie).

Rysiek, nie wiem co masz zrobić. Napisałem, że na odległość nie jest łatwo pomagać, poza tym nic o Tobie nie wiem. Może sie też okazać, że akurat Ty nic nie musisz robić poza "dbaniem o zdrowie".

Z drugiej strony nie potępiałbym w czambuł badań czy prześwietleń.

W przeciwieństwie do Szpilki uważam, że mogą być takie sytuacje gdy prześwietlenie  może się nam przysłużyć.

Badania rentgenowskie nie są obojętne dla zdrowia, ponieważ ok. 99% promieniowania jest pochłaniane przez organizm. Dlatego też ogranicza się je do minimum, stosując coraz częściej nowocześniejsze metody diagnostyki, które są bardziej dokładne i - co najważniejsze - bardziej bezpieczne dla pacjenta.

Że głupich nie sieją, to rzecz wiadoma od dawna.

Nie piszesz też dlaczego do ortopedy zaprowadzono dziecko.

Są zmiany w kościach, na przykład, które nie dają objawów. Ale zmiany już są. Nie ma sobie co zawracać głowy i czekamy aż pojawią się objawy i może bć wtedy np za późno na jakiekolwiek leczenie bez leków. Czy dobrze rozumiem? Że póki nie ma objawów to nic nie robimy?

Spotkałem się z wieloma sytuacjami gdy nie gyło żadnych objawów, delikwent nic nie robił bo nic go nie niepokoiło. A kiedy pojawiły się objawy, to okazywało się, że sytuacja jest już bardzo poważna.

Rysiek, niestety, wyglada na to, że nie umiesz czytać ze zrozumieniem. Gdzie napisałem, że RTG jest dla mnie jednym z podstawowych elementów dbania o zdrowie? Czytaj uważniej. Warto, nie będziesz nonsensów wtedy pisać

Co lekarz powiedział w trakcie badania? O ile dobrze pamiętam: "O, nóżki ładnie się rozkładają, nic nie boli. Wydaje mi się, że usłyszałem cichutkie pyknięcie. To pewnie naturalne. Na usg już nic nie zobaczę, w takim razie proszę zrobić jak najszybciej rtg i przyjść do mnie. Potem jeszcze tylko będę chciał zobaczyć dziecko, kiedy zacznie chodzić." Na jakiekolwiek nasze pytania mówił, że odpowie przy następnej wizycie.

Kiedy Julka zacznie chodzić, a mnie coś zaniepokoi, wtedy odwiedzę ortopedę. Ale z pewnością nie będę robić rtg tylko dlatego, że może coś się zdarzyć.

Nie będzie to konieczne, jeżeli będziesz każdego dnia po kilka minutek  po kąpieli i rozgrzaniu dzidzi oraz naoliwkowaniu gimnastykować Julkę dotykając lewym łokciem do prawego kolanka i prawym łokciem do lewego kolanka.

Ryzyko zgonu na nowotwory spowodowane ekspozycją na niskie dawki promieniowania jonizującego jest znacznie wyższe, niż się obecnie przypuszcza, czytamy na łamach British Medical Journal. Ma to znaczenie zarówno dla osób wystawionych na promieniowanie jonizujące w pracy, jak i dla pacjentów poddawanych procedurom medycznym. Między rokiem 1985 a 2006 średnia dawka promieniowania jonizującego przyjęta przez mieszkańca USA zwiększyła się dwukrotnie, głównie za sprawą rozpowszechnienia takich technik medycznych jak tomografia komputerowa.

Obecnie głównym źródłem informacji o wpływie promieniowania jonizującego na ludzkie zdrowie są dane uzyskane o osób, które przeżyły ataki za pomocą broni atomowej. Jednak sposób ekspozycji i przyjęte przez nie dawki znacząco różnią się od tego, w jaki sposób promieniowanie przedostaje się do organizmów pracowników, pacjentów i każdego z nas. Dlatego międzynarodowy zespół, w skład którego wchodzili m.in. specjaliści z Uniwersytetu Kalifornijskiego w Irvine, brytyjskiej Agencji Ochrony Zdrowia, francuskiego Institut de Radioprotection et de Sûreté Nucléaire czy amerykańskiego Narodowego Instytutu Medycyny Pracy, przeprowadził analizy zdrowia osób, które w miejscu pracy mają styczność z promieniowaniem jonizującym.

Pod uwagę wzięto informacje z International Nuclear Workers Study, gdzie zgromadzone są dane 309 932 pracowników przemysłu atomowego. Znajdziemy tam informacje zarówno o osobach, które od początku pracowały przy Projekcie Manhattan, jak i pracownikach elektrowni atomowych i innych miejsc we Francji, Wielkiej Brytanii i USA. Osoby te nosiły przy sobie indywidualne monitory promieniowania, dzięki czemu wiemy, na jakie dawki były narażone. Naukowcy postanowili poszukać związku pomiędzy dawkami promieniowania o zgonami z powodu nowotworów.

Dotychczas zmarło 103 533 badanych, a nowotwory inne niż białaczka były przyczyną 28 089 zgonów. Z analiz wynika, że ryzyko zgonu na nowotwór rośnie o 52% wraz z każdym grejem (Gy) skumulowanej dawki przyjętego promieniowania. Grej to bardzo duża dawka. W obrazowaniu medycznym używa się miligrejów. Dawki liczone w grejach otrzymują pacjenci podczas radioterapii. Ponadto okazało się, że szczególnie niedoszacowywano dotychczas wpływu najniższych dawek. Tam, gdzie badani byli wystawieni na promieniowanie rzędu 0–100 mGy, ryzyko zgonu z powodu nowotworu rosło o 130% z każdym przyjętym grejem.

Wbrew trendowi redukcji lub eliminacji ekspozycji na znane kancirogeny, ekspozycja społeczeństwa na promieniowanie jonizujące zwiększyła się w ostatnich dekadach. Zrozumienie ryzykz związanego z niskimi dawkami tego promieniowania jest niezbędne do prowadzenia odpowiedniej polityki zdrowotnej, stwierdził główny autor badań, profesor David B. Richardson z Uniwersytetu Kalifornijskiego w Irvine.

10-letnie badanie pracowników usuwających skutki awarii elektrowni w Fukushimie pokazało, że już niewielka dawka promieniowania może zwiększać ryzyko cukrzycy. Radiacja może uszkadzać produkujące insulinę komórki.

Nowe badanie, przedstawione w trakcie The European Association for the Study of Diabetes (EASD) sugeruje, że dla trzustki promieniowanie może być bardziej szkodliwe, niż się wydawało.

Naukowcy z Japońskiego Instytutu Bezpieczeństwa Pracy i Zdrowia przez 10 lat obserwowali 5 tys. mężczyzn, którzy uczestniczyli w usuwaniu skutków katastrofy elektrowni nuklearnej w Fukushimie.

Jak podkreślili, niewiele badań sprawdzało dotąd wpływ promieniowania na ryzyko cukrzycy, w szczególności niewielkich dawek.

W latach 2012-2021 prawie 400 uczestników zachorowało na cukrzycę.

Oprócz promieniowania, naukowcy uwzględnili czynniki takie jak wiek, BMI, palenie tytoniu, spożycie alkoholu, aktywność fizyczna, zaburzenia gospodarki lipidowej, ciśnienie krwi, zatrudnienie w elektrowni atomowej.

W porównaniu do najniższej dawki (0-4 milisiwertów [mSv]), ryzyko zachorowania na cukrzycę rosło o 6 proc. przy dawce od 5 do 9 mSv, o 47 proc. dla dawki 10-19 mSv i 33 dla 20-49 mSv.

Prześwietlenie klatki piersiowej to dawka średnio ok. 0,1 mSv, badanie mammograficzne - 0.4 mSv, tomografia całego kręgosłupa – 10 mSv, a PET – 25. Roczna ekspozycja na radon w mieszkaniach w Europie oznacza dawkę przeciętnie 2,7 mSv.

„Nasze wyniki sugerują zwiększone ryzyko wystąpienia cukrzycy u pracowników usuwających skutki katastrofy, nawet przy niskich poziomach promieniowania. Chociaż stojące za tym mechanizmy pozostają w pewnym stopniu niejasne, różne doniesienia sugerują, że promieniowanie może niekorzystnie wpływać na komórki trzustki odpowiedzialne za produkcję insuliny. Potencjalnie może to przyczyniać się do rozwoju cukrzycy. Ponadto istnieje związek między ekspozycją na promieniowanie i nasilonym stanem zapalnym - znanym czynnikiem rozwoju oporności na insulinę i cukrzycy" - wyjaśnił główny autor badania dr Huan Hu.

Naukowcy przyznali, że badanie to miało charakter obserwacyjny, tzn. nie wskazywało zależności przyczynowo-skutkowych i mogły zadziałać też inne czynniki zakłócające wynik.

Dane o pracownikach usuwających skutki awarii są jeszcze zbierane i mogą dostarczyć bardziej szczegółowych informacji.(PAP)

Marek Matacz