Niemedyczne forum zdrowia

Po przeczytaniu tematu: http://www.bioslone.pl/zanim_pozwolisz_zaszczepic_dziecko
A głównie cytatu:

Zastanawiam się, czy mam się czego obawiać? Ponieważ nigdy nie chorowałem na krzusiec, ospę wietrzna, mononukleozę, świnkę, różyczkę,  odrę,  szkarlatynę czy liszajec zakaźny czy co tam jeszcze jest. Ogólnie wszystkie choroby wieku dziecięcego są mi obce, więc się zmartwiłem w tym momencie.
Zawsze się cieszyłem z tego powodu, że nie musiałem się męczyć z tymi chorobami. Jednak czy faktycznie mam powód do radości?
Jeżeli chodzi o normalne chorowanie(przeziębienie) to może raz na rok mi się zdarzało, nawet w tym roku. Grypę, taką prawdziwą tzn. z bólami mięśni i 100% brakiem chęci do życia, miałem raz. Aktualnie jestem chory, bez gorączki i wątpię że do końca roku zachoruje drugi raz, jednak kto wie, teraz pije MO.

Niestety, ale powodów do radości nie ma. Nieodchorowanie chorób wieku dziecięcego na zdrowie zdecydowanie nie wychodzi.

Szczepienia (na nieszczęście) wszystkie włącznie do 18 roku życia mam zaliczone.

Cóż mogę zatem zrobić? O ile w ogóle mogę.

Jeśli będziesz się zadręczał takimi problemami, to bez wątpienia na zdrowie Ci to nie wyjdzie. Jak być może zauważyłeś, jest już za późno na odchorowanie chorób wieku dziecięcego, więc możesz albo się zamartwiać, albo zupełnie o tym nie myśleć, bo po co? Rób swoje i tyle.

Ja mam taką samą sytuację jak Ty (no, może z wyjątkiem braku ostatniego szczepienia przypominającego na tężca, na które się nie stawiłam i już nie stawię). Też nie przechodziłam żadnej choroby wieku dziecięcego i również nie mogę się doczekać porządnej grypy z gorączką albo chociaż anginy.
Co pozostaje zrobić? Czasu się już nie cofnie, ale żyć zgodnie z zasadami Biosłone na szczęście można. Organizm w końcu doceni prowadzenie prozdrowotnego trybu życia.

W sumie macie racje. Dzięki :)
Po prostu myślałem, że jest na to jakiś sposób, albo chociaż że można pomóc MO w naprawianiu układu pokarmowego ;)
Oczywiście nie chodzi mi tutaj o poganianie organizmu do zdrowienia.

Oj ten pacjentyzm! Wprowadzając zasady biosłonejskie i tak masz wiele do zrobienia, jak choćby prostowanie swojego myślenia.

Brzmi to zbyt stanowczo jak na kobietę i do tego też będę musiał się przyzwyczaić :P.
A tak na serio, to fakt, będzie trzeba zmienić sposób myślenia co z czasem przyjdzie na pewno. Póki co z teorii sporo wiem, jednak do mistrzostwa lat mi brakuje do czego dążę cały czas zwłaszcza, że mnie to fascynuje :).

Kamil - Ty jesteś dobry, dobrze piszesz i daleko zajdziesz ze swoim zdrowiem, jak tak dalej będzie szło. Trzymam kciuki, abyś zdrowo szedł tą drogą.

Bardzo się cieszę, że wspólnie wszyscy się wspieramy a poza tym, dziękuję :)

Czuję się trochę odpowiedzialny za szkody które wyrządziłem w swoim organizmie, nawet jeżeli niegdyś uważałem to co robiłem za słuszne.

Uczymy się całe życie! Teraz jest łatwiej, mając takiego nauczuciela, jakim jest Józef Słonecki.

To jest prawda, ja jeszcze młody to mi nauczyć się dużo łatwiej tego wszystkiego skoro jeszcze nie mam całej złej wiedzy w głowie, chociaż to też nie jest regułą.

Nie ma się czym martwić... może jeszcze zachorujesz...
Profesor D. Majewska twierdzi, że pomimo to właśnie szczepione dzieci chorują na choroby zakaźne. Więc masz szansę.
Swoją drogą - wśród moich znajomych było 2 - ojciec i syn (obaj szczepieni), którzy chorowali na ksztusiec. Wzięli antybiotyki i żyją dalej...

Solan, a może Ty, po prostu jesteś zdrowa i silna. Nie może tak być?

Nigdy nie należałam do osób panikujących, bojących się chorób (no może poza nowotworami), czy nadmiernie panikujących w przypadku gorączki. Gdy zaszłam w ciąże nie drżałam ze strachu, że złapię katar czy przemęczę się w pracy. Szłam jak burza, odważnie bez zamartwiania się. W pewnym momencie coś we mnie pękło. Ponieważ duża część znajomych była już rodzicami wiele nasłuchałam się o tym jak straszne mogą być pneumokoki, rotawirusy, polio czy szkarlatyna u dzieci (http://dzidziusiowo.pl/mamy-dziecko/zdrowie/945-szkarlatyna). Mój syn od pierwszych dni życia był pod opieką zaufanego, zaprzyjaźnionego z rodziną pediatry. Ufałam mu bezgranicznie, a on zalecał wszelkie możliwe szczepienia. Nie wiem czy to ślepe zaufanie, historie, których nasłuchałam się w ciąży czy hormony szalejące po porodzie sprawiły, że zaszczepiłam juniora na wszystkie 6w1, pneumokoki, meningokoki i rotawirusy. Gdy po szczepionce odra-świnka-różyczka pojawił się u dziecka paraliż kończyn dolnych, a przez następne kilka tygodni później przez sen uderzał głową w szczebelki łóżeczka powiedziałam dość. Nigdy nie zaszczepię dziecka na nic więcej. NIGDY!! Jednakże wyrzuty sumienia, że już to zrobiłam nie dają mi spokoju. Nigdy nie dowiem się jaką krzywdę mu wyrządziłam. Obecnie trzylatek ma przerośnięte migdałki i choruje 2,3 razy w miesiącu. Wina szczepień? Nie wiem, ale przepraszam synka za to, że w ciągu dwóch pierwszych lat życia zaaplikowałam mu tyle wspaniałych szczepionek.

Czyli odchorowuje bez lekarstw?

Już wiesz jaką krzywdę mu wyrządziłaś. Masz tego świadomość. Najważniejsze teraz dla Ciebie i dziecka, to zgłębianie wiedzy Biosłone i stosowanie propagowanych tu zasad. Mam nadzieję, że zgłosiłaś swojemu "zaprzyjaźnionemu" pediatrze NOP.

Obwinianie siebie i innych, to nie jest dobra droga. Donikąd nie prowadzi. Wybacz sobie i zajmij się dniem dzisiejszym, tym co jest pozytywne i tym, jak możesz zmienić Wasze życie i dobrostan Waszych organizmów.

http://portal.bioslone.pl/slownik/zasada-wybaczania
Wybacz sobie i innym!