Niemedyczne forum zdrowia

Myślę, że teraz artykuł "Czy warto żyć 150 lat" (http://portal.bioslone.pl/profilaktyka-zdrowotna/czy-warto-zyc-150-lat) trzeba jeszcze bardziej rozbudować.



Teraz nie musimy już powoływać się na teorię, a na praktykę 50 podziałów, ponieważ w książce zatytułowanej "Z biologią za pan brat" (Wydawnictwo "Iskry", Warszawa, 1985) autorzy Jan Cybis, Andrzej Jerzmanowski, Krzysztof Staroń przedstawiają to, co dla nas jest najcenniejsze, a więc obserwację podziału fibroblastów. Fragment książki wklejam do tego wątku, a po zredagowaniu można umieścić na portalu.

"Wiele różnych komórek wyizolowanych z organizmów macierzystych można przez krótszy lub dłuższy czas utrzymywać przy życiu w tak zwanej hodowli tkankowej. Kiedy dostarczy się im w środowisku odpowiednie substancje odżywcze oraz zapewni odpowiednią temperaturę, będą się one dzieliły. Tak też dzieje się początkowo w hodowlach ludzkich komórek tkanki łącznej, fibroblastów, które inicjowane są z maleńkich porcji tkanki płucnej płodu. W ciągu tygodnia hodowli dzielące się komórki pokrywają szczelnie całą powierzchnię dna butelki hodowlanej, po czym zatrzymują się w podziałach w rezultacie tzw. inhibicji kontaktowej. Z takiej butelki, zawierającej pojedynczą warstwę komórek, można pobrać materiał i zaszczepić nim nowe butelki ze świeżą pożywką.

Jeżeli macierzyste komórki z pierwszej butelki podzieli się na dwie równe części, przeniesie do dwu siostrzanych hodowli i poczeka, aż wypełnią dno w każdej, nastąpi pierwsze podwojenie pierwotnej liczby komórek. Jeżeli komórki przeniesie się do czterech hodowli siostrzanych, nastąpią, po dłuższym wprawdzie czasie, dwa podwojenia liczby komórek. Okazało się, że niezależnie od stopnia rozcieńczenia pierwotnej hodowli, z tak uzyskiwanych fibroblastów nie udaje się uzyskać liczby komórek większej niż odpowiadająca 50 podwojeniom macierzystej populacji. Zabiera to od 7 do 9 miesięcy ciągłej hodowli, w czasie której dokonuje się przeszczepień.

Hodowle tkankowe nie są łatwe do utrzymania. Przypuszczano początkowo, że ich zamieranie jest skutkiem nieodpowiedniej pożywki, źle umytych butelek bądź zakażenia wirusami. Stopniowo jednakże wyeliminowano te czynniki jako możliwe przyczyny zamierania podziałów. Dla sprawdzenia nasuwającego się przypuszczenia, że śmierć komórek po pięćdziesięciu podziałach jest ich normalną właściwością, przeprowadzono doświadczenia z mieszaną populacją fibroblastów. Komórki pobrane z płodów żeńskich i męskich są odróżniane dzięki temu, że zawierają różne chromosomy płci. Zmieszano więc fibroblasty żeńskie, które przeszły już dziesięć podwojeń, z równą liczbą fibroblastów męskich, które miały za sobą czterdzieści podwojeń. Czyste hodowle obu użytych rodzajów fibroblastów zachowano jako hodowle kontrolne i przeszczepiono w zwykły sposób. Po dwudziestu podwojeniach populacji sprawdzono hodowlę mieszaną i stwierdzono, że zostały w niej tylko komórki żeńskie.

Kontrolna hodowla żeńska również jeszcze się dzieliła, natomiast hodowla męska zginęła. Inne obserwacje również wskazywały na to, że fibroblasty mogą mieć naturalnie ograniczony czas życia w hodowli. Kiedy mianowicie przechowuje się je w stanie zamrożonym w ciekłym azocie, zachowują one swoistą pamięć o swoim wieku. Jeżeli na przykład zamrozi się je w fazie dwudziestego podwojenia hodowli, to po rozmrożeniu przejdą one jeszcze trzydzieści dodatkowych podwojeń. W każdym przypadku suma podwojeń przed zamrożeniem i po rozmrożeniu wynosi pięćdziesiąt. Wygląda więc to tak, jakby komórki miały wbudowany mechanizm zaliczający podziały. Jeden ze szczepów komórek ludzkich zachował pamięć o swoim wieku po przeszło trzynastu latach przechowywania w ciekłym azocie.

Ograniczony czas życia w hodowli mają wszystkie zbadane tkanki ludzkie: skóra, mózg, wątroba czy mięsień gładki. Komórki ludzkie mogą jednak przekształcić się w stabilną "nieśmiertelną" linię komórkową, zdolną do nieograniczonej liczby podziałów, pod działaniem wyizolowanego z małp wirusa rakotwórczego SV 40. Znanych jest kilkaset takich stabilnych linii komórek zwierzęcych, z których wiele powstało spontanicznie z hodowli normalnych komórek. Linia ludzkich komórek HeLa, utrzymywana dzisiaj w wielu laboratoriach na świecie, pochodzi od pacjentki zmarłej na raka w 1952 roku.

Zdolność do nieograniczonych podziałów jest więc cechą komórek, które przeszły tak zwaną transformację. Komórki takie są wyraźnie anormalne pod względem liczby i kształtu chromosomów, własności powierzchniowych i niektórych cech metabolizmu. Komórki transformowane mogą wywoływać guzy nowotworowe po wstrzyknięciu ich zwierzętom laboratoryjnym, podczas gdy normalne komórki takich zmian nie wywołują. Obserwacje te sugerują, że komórki zwierzęce mogą uzyskać zdolność do nieograniczonych podziałów dopiero wtedy, kiedy nabędą większość, a być może i wszystkie cechy komórek rakowych. Będzie o tym jeszcze mowa w następnym rozdziale.

Czy ograniczone zdolności podziałowe normalnych komórek w hodowli mają związek ze starzeniem się organizmu, który jest ich dawcą? Jeżeli podziały tych komórek w hodowli są tylko dokończeniem podziałów, które przeszły one w trakcie rozwoju organizmu dawcy, należałoby spodziewać się korelacji między liczbą uzyskanych podwojeń a wiekiem dawcy. Taką korelację rzeczywiście stwierdzono, liczba podwojeń fibroblastów w hodowli okazała się odwrotnie proporcjonalna do wieku dawcy.

Badania nad starzeniem się komórek prowadzi się nie tylko w hodowlach tkankowych. Ich uzupełnieniem jest śledzenie losów znaczonych w odpowiedni sposób komórek, które wszczepia się młodym zwierzętom doświadczalnym. Takie hodowane w żywym ustroju komórki starzeją się i giną tak samo jak w przypadku utrzymywania ich w hodowli tkankowej. Niekiedy bezwzględny czas życia tych komórek jest dłuższy od maksymalnego czasu życia ich dawcy. Wynika to prawdopodobnie z faktu, że hodowane w zwierzęciu komórki mogą przez dłuższe okresy żyć bez podziałów. Obniżenie temperatury hodowli tkankowych daje ten sam efekt. Jednakże nawet wtedy, gdy bezwzględny czas życia wydłuża się, czas życia komórek odmierzany podwojeniami populacji pozostaje zawsze taki sam.

Gdzie w komórce zlokalizowany jest mechanizm zliczający podziały? O to, czy jest on w jądrze, czy w cytoplazmie, można było zapytać dzięki metodzie traktowania komórek cytochalazyną B. Pod wpływem tego leku komórki w hodowli tracą łatwo jądra, które oddziela się przez łagodne wirowanie. Bezjądrowe komórki, zwane cytoplastami, zachowują zdolność do życia jeszcze przez wiele dni. W tym czasie można przeprowadzić ich fuzję z normalnymi komórkami. Łączenie cytoplastów młodych komórek ze starszymi normalnymi komórkami i na odwrót wykazało, że liczba podziałów powstałych produktów fuzji nie zależy od wieku cytoplazmy, ale od wieku jądra. Potwierdzenie tego wyniku uzyskano, kiedy do cytoplastów metodami mikrochirurgicznymi wszczepiono same jądra, pobrane z komórek w różnym wieku. Wynika z tego jednoznacznie, że zliczanie podziałów, jakie przeszła komórka, zachodzi w jej jądrze.

Na to, że ograniczenie liczby podziałów normalnych komórek w hodowli może być wyrazem starzenia się całych osobników, zdaje się wskazywać jeszcze jedna obserwacja. Kiedy porównamy liczbę podwojeń fibroblastów pobranych z tkanki płodowej z maksymalną długością życia osobników gatunku dawcy fibroblastów, stwierdzimy prostą proporcjonalność. Mysz, kurczę, człowiek i żółw z Galapagos, które wymieniliśmy zgodnie z wzrastającą długością życia, wykazują to samo uporządkowanie, kiedy uszeregujemy je zgodnie z liczbą podwojeń ich fibroblastów w hodowli."

No ciekawe kto pierwszy skwituję jak zawsze badania nałukowe - 'co mają wspólnego badania laboratoryjne (i na innych zwierzątkach) z procesami zachodzącymi w naszych organizmach'...

To co, tę część z portalu też należy skwitować? http://portal.bioslone.pl/pliki/portal/badania-naukowe-potwierdzily-przepuszczalnosc-jelitowa.pdf

W artykule "Czy warto żyć 150 lat" opisana jest teoria o 50 podziałach komórki, z kolei praktyczna obserwacja, przedstawiona we fragmencie książki, tylko to potwierdza.

Pokazują, że w naturze komórki tak ludzi, jak i zwierząt mają zdolność do 50 kopii i za nic na świecie, żadnemu nałukowcowi, tak jak by tego chciał, nie uda się zwiększyć ilości podziałów, a zatem przedłużyć życie tak zwierzęcia, jak i człowieka.

Proponuję jeszcze raz przeczytać fragment, zwłaszcza dotyczący korelacji wieku dawcy do podwojeń fibroblastów.

Przeczytałem tylko, chciałem zauważyć, że bardzo wybiórczo podpieracie się tutaj badaniami.
W paru wątkach też się podpierałem nimi i tak to zostało skwitowane...

Zwłaszcza tymi, które nie mają na celu robienia kasy na chorobach.

Domyślam się, że na badania nieśmiertelności pewne kręgi są wyłożyć fortunę w odróżnieniu np. od jakichś prostych tematów o żywieniu...

Linia komórkowa SV40 jest do dziś używana przy produkcji szczepionek.