Niemedyczne forum zdrowia

KAZUISTYKA
Sukcesywnie postaram się zamieścić (w niewielkim skrócie) kilka przypadków leczenia homeopatycznego opisanych w literaturze, wychodząc z założenia, że przykłady takie mogą rzucić światło na istotę leczenia .

Jerzy Łozowski w książce „Zarys homeopatii”, wydanej pośmiertnie w 1991 r. w zeszytach Medycyna naturalna, ze swojej praktyki zamieścił kilka przypadków wyleczenia.

Nr historii choroby 63.
Pacjentka 34 l. Przywieziona przez męża i wniesiona do gabinetu z powodu niedowładu kończyn dolnych. Po krótkim odpoczynku chora zaczęła odpowiadać  na pytania niewyraźnie, a wypowiedzenie kilku zdań bardzo ją wyczerpywało. Chorowała od 10 lat, choroba zaczęła się nieznacznym opadaniem powiek. Po roku wystąpiły trudności z mówieniem, seplenienie, niewyraźna mowa, trudności w połykaniu. Palce 3 i 4 obu rak niewładne. Przemęczenie oczu i podwójne widzenie, brak oceny odległości (stąd trudności przy schodzeniu ze schodów). Chudnięcie i zanik mięśni.
Babka i matka zmarły na gruźlicę. W trakcie leczenia szpitalnego w oddz. Chorób nerwowych  rozpoznano: myastenia gravis. Zalecono leki Asconerin, Prostygminę.
Dwa miesiące po wizycie chora zaczęła przyjmować swój lek konstytucjonalny Natrium muriaticum. Po pół roku zgłosiła się do kontroli i podała, że w ciągu 3 m-cy jej stan poprawił się, przez cały dzień mogła pomagać na polu, dobrze się czuła. Samodzielnie weszła do gabinetu i normalnie mówiła. Stwierdziła, że normalnie gryzie i połyka pokarmy stałe i płynne, a nogi może unieść z pozycji poziomej do kąta 60 stopni, co uprzednio było niemożliwe. Otrzymała nadal Natrium muriaticum oraz Gelsemium i Silicea. Następowała dalsza poprawa. Potem zachorowała na grypę. Po rekonwalescencji chora mogła unosić każdą nogę do kąta 80 st. Samodzielnie siadała z pozycji leżącej. Powieki przestały opadać. Kilka lat później wyznała lekarzowi, że przed zachorowaniem przeżyła szok, gdy ojciec jej kazał wyjść za niekochanego mężczyznę, a ukochanego opuścić.
Z powodu sytuacji stresowych w codziennym życiu, zażywała niewielkie ilości leków farmakologicznych. Jednak podstawowym leczeniem było leczenie homeopatyczne. Zawiodło leczenie rutynowe, a z pomocą przyszła jedynie homeopatia. (skrót).

Miastenia (Myasthenia gravis, MG) jest autoimmunologiczną chorobą nerwowo-mięśniową, charakteryzuje ją nadmierna męczliwość mięśni po wysiłku. Objawia się między innymi: opadaniem powiek, dwojeniem się obrazu, niewyraźnym mówieniem, trudnością w żuciu i połykaniu pokarmów, trudnością w mówieniu, chodzeniu i oddychaniu. Choroba i jej objawy są rezultatem zaburzenia transmisji impulsu nerwowego na połączeniu nerwowo-mięśniowym. http://www.webmedia.pl/miasten/

Wnioski: Czy można więc uznać Natrium muriaticum (cun, przewód pokarmowy, skóra, błony śluzowe) za lek homeopatyczny na miastenię lub uznać, że lek ten zablokował objawy? W żadnym wypadku. Lek wyleczył tę konkretną pacjentkę, a w jego doborze lekarz homeopata kierował się typem konstytucjonalnym i obrazem licznych objawów, nie – przyczyną choroby. Ponadto chora w późniejszym okresie zaczęła przyjmować Gelsemium, który to lek często powoduje wyleczenie z grypy, mimo to przeszła grypę, a po rekonwalescencji nastąpił dalszy powrót do zdrowia (a więc Gelsemium nie zablokowało grypy). Jakie były przyczyny choroby? Wszystko wskazuje, że szok psychiczny. Natrium muriaticum to ważny lek na zmartwienia: zmartwienie trwające od dawna, a jednak ciągle „świeże”; głęboki żal; rozczarowanie. Jednak lekarz o rozczarowaniu w życiu pacjentki dowiedział się dużo później.

Wszystko pięknie. Ja tego nie neguję. Leczenie to leczenie, i tyle. Mnie chodzi o coś innego - czy przyczyną grypy jest niedobór w organizmie jakichś leków, i czy w przypadku grypy o prawidłowym przebiegu należy stosować homeopatię, bo dobra na wszystko. Czy też jest to działanie alopatyczne, tj. jest blokujące objawy chorobowe; pozostawiające przyczynę choroby; przeszkadzające. Tę kwestię chciałbym ustalić. A co do efektów leczenia, to ile można przeczytać o antybiotykach, jak leczą choroby dotychczas nieuleczalne, czy o chirurgii, jak ratuje życie. I to są fakty. Ale czy to jest dobre na wszystko, czy tylko w uzasadnionych przypadkach?

W powyższym przykładzie Gelsemium nie zablokowało grypy, a po jej przechorowaniu chora odczuła dalszą poprawę zdrowia.
Znany w homeopatii Aconitum napellus - powszechnie stosowany w gorączce, która wystąpiła nagle, pacjent jest suchy, rozpalony - zmienia stan chorego, tak mianowicie, że gorączka nie spada od razu, ale pacjent zaczyna się pocić. Wówczas należy zastąpić Aconitum - Belladonną. Dopiero po pewnym czasie gorączka spada, ale Belladonnę podaję się dalej przy wszelkich stanach zapalnych. Czyż nie jest to dobry przykład na działanie prozdrowotne...
Moim zdaniem działanie to nie jest hamujące ani blokujące, a prowadzi chorego przez kolejne etapy do wyzdrowienia.
Niezależnie od przyczyny.

No, okej. A Oscylokocyna stosowana przeciw grypie? I w ogóle po co podawać Belladonnę przy wszelkich stanach zapalnych? Czyżby stan zapalny był objawem niedoboru w organizmie Belladonny? Gdybym był naiwny, to bym w to uwierzył, ale nie jestem. I nie mogę znaleźć odpowiedzi na to pytanie. A chciałbym.

Rodzaj szczepionki marzeń - pozbawionej efektów ubocznych. Skąd wiadomo, czy ta grypa, skoro na skutek zażycia leku nie wystąpiła, była organizmowi potrzebna, może nie była, a gdyby nie lek - wystąpiłaby niepotrzebnie osłabiając chorego. A jeśli wystąpiła, spełniła swoje zadanie w organizmie, ale jej przebieg nie dobił pacjenta, gdyż był łagodniejszy.

Belladonna nie hamuje procesu zapalnego, ale być może przyspiesza jego przebieg, w każdym razie zwykle przyspiesza wyjście z choroby, jednak ten stan zapalny był, nie został stłumiony. U różnych pacjentów przebiegał inaczej. Ja leczyłam się tymi lekami półtora roku temu, przebieg grypy był gwałtowny, ale krótszy, nie zmęczył mnie tak jak poprzednie grypy, a nawrotu nie było. Ani powikłań. Gdy wcześniej brałam antybiotyki (niestety) chorowałam 3 x w roku i zawsze następował jakiś dalszy ciąg w postaci np. nieustającego kaszlu, boelsnego podrażnienia górnych i dolnych dróg oddechowych.

Nie uwierzę, że ludzki organizm jest tak nieporadny, że bez leków ani rusz. Nie uwierzę, i już! Gdyby tak było, to Pan Bóg stworzył by nas z Belladonną zamiast włosów.

Ależ Pan Bóg nas stworzył z tą całą apteką, w przyrodzie dał nam leki. Myśmy z nich sporządzili, jedni nalewki, maści, inni pranalewki do produkcji leków w nieskończenie małych dawkach. Inni na wzór naturalnych substancji wymyślili chemię, w której czynniki prozdrowotne zostały załgane i zmienione na anty życie.
Jasne, że o zdrowie należy dbać, ale w jego wspomaganiu natura się nam przydaje. I zostaliśmy w to wszystko wyposażeni. Nie zawsze, nie do końca wiemy, co i jak działa. Homeopatia opiera się na doświadczeniu. Nie musi znać przyczyny, by osiągnąć skutek.

Odnoszę wrażenie, że homeopatia pozazdrościła swojej siostrze chemicznej, która antybiotyki lekką ręką wciska gdzie popadnie; ludziom i zwierzętom - profilaktycznie i jako czynnik wzrostu. Byle był zysk, byle interes się rozwijał.

Dodano

No, ale homeopatii nam nie dał.

Noża i widelca też nam nie dał.
Homeopatia była wcześniej, niż antybiotyki, te chemiczne. Bo np. niektóre chińskie zioła są nazywane antybiotykami, ale to coś innego. I tak samo się je wciska. Homeopatia, jak wszystko inne, nie jedną ma twarz.

Dodano

W śledzeniu filozofii leczenia chodziło o przyczynę - czy można bez jej znajomości leczyć, czy nie. Doświadczenie pokazuje, że można, że jest to skuteczne.

Owszem! W "filozofii leczenia" można leczyć zawsze i każdego! Ale to forum nie jest tą filozofią.

Dodano

No, to się chyba rozumiemy. Leczenie ma pomagać zdrowiu, a nie stanowić jego nieudanego erzacu.

Natura nie dała nam też mikstury oczyszczającej.Skoro nasz organizm jest tak doskonale przygotowany do oczyszczania,to nie dawajmy też mikstury.Dlaczego ingerować w coś co jest doskonałe?

Natura dała nam jednak hormezę.Powszechnie występuje w przyrodzie.

Mając nadzieję,że Grażyna nie poczyta mi tego za uzurpatorstwo,pozwolę sobie i ja zamieścić opisy z własnej praktyki.I nie ma dla mnie znaczenia,czy Mistrz nazwie to leczeniem.Dla mnie leczeniem jest także podawanie mikstury.Niektórzy z uczestników forum piją ją już ponad rok.

homełopatyczne leczenie kolagenozy i reumatoidalnego zapalenia stawów (#post_kolagenoza)

    13 października 2005 roku zgłosiła się do mnie 32 letnia pacjentka. Historia choroby, którą mi przedstawiła była następująca:
    Mam 32 lata. Wszystko zaczęło się na studiach.W okresach wakacyjnych.
zaczynało  "paraliżować "mi jeden palec. Ortopedzi niezmiennie twierdzili, że
musiałam mieć jakiś uraz i że jest to zapalenie pochewki ścięgnistej. Tak mi
wmawiali ten uraz, że sama zaczynałam w to wierzyć. Tylko ja nigdy się nie
uderzyłam. Dostawałam solux, jontoferezy, diadynamic .potem wszystko wracało do normy. I za rok to samo.
 Było to dokuczliwe, zwłaszcza ,że jestem pianistką i w wakacje jeździłam na
stypendia podnosić swoje umiejętności. A ze "sparaliżowanym "palcem grać jest
raczej trudno.
Na dobre mnie dopadło rok po urodzeniu pierwszej córki(czyli 6 lat
temu).Wtedy zaczęło się od chodzących bólów mięśniowych. Myślałam, że to zakwasy , ale to nie ustępowało i przeszło w ostry ból stawowy. Dodatkowo wyrosły mi
olbrzymie obręcze nad kolanami i w przegubach dłoni. Z czasem przestałam otwierać dłonie. Miałam takie przykurcze  ścięgien, że nie mogłam wyprostować palców. Ból przy tym był straszny. Jakby naciągało się gumę, która zaraz pęknie, bo jest u kresu swoich możliwości.
Chodziłam też z wielkim bólem. Najgorzej było na schodach.  Bolały mnie też barki,  nie mogłam  nic podnosić. Nie mogłam nawet kręcić kierownicą w samochodzie.
  Zaczęłam chodzić po lekarzach. Wylądowałam w W-wie w instytucie reumatologii
na Spartańskiej. Stwierdzili tam, że taki przypadek mieli ponad 40 lat temu i zalecili encorton w końskich dawkach. Oczywiście wszystko przeszło, ale zniekształcenia, które dokonały się w okresie  2 miesięcy zostały .Lekarka była zaskoczona szybkością postępowania choroby. Encorton  pomagał jedynie doraźnie. Po odstawieniu-wszystko wracało. A na dodatek zaczęła siadać mi odporność.
  Lekarze kazali mi zmieniać zawód i kiwali głową ,że w niedalekiej przyszłości to powinnam sobie kupić wózek inwalidzki.
 Dodam-że wszystkie wyniki badań mogące wskazywać na choroby reumatoidalne były ok. Neurologicznie- też.
 W końcu orzekli, że to chyba kolagenoza i reumatoidalne zapalenie stawów.
Zmieniłam lekarza. Zamienił encorton na sulfasalezyny. Po tym leku dolegliwości były do wytrzymania, za to zaczął wysiadać żołądek i wątroba. I znów po kilku tygodniach sama podjęłam decyzję, że tak nie można. Że albo się wyleczę, albo nie. Odstawiłam leki(sama-ale wiedziałam jak to zrobić).Znalazłam bioenergoterapeutę-takiego prostego człeka, którego polecała znajoma(ani Nowak ani Cegliński mi nie pomogli, co zresztą było do przewidzenia, ale tonący chwyta się brzytwy)i po kilku seansach na których czułam dziwne rzeczy, wszystko ustąpiło!!!!!  Zniknęły guzki na ścięgnach po wewnętrznej stronie dłoni i małe szpiczki, które wyrosły  na kości w okolicach nadgarstka.
  I miałam względny spokój aż do teraz, kiedy to 3 miesiące temu urodziłam synka. Znów wszystko wraca, tylko objawy są trochę inne. Na razie zaatakowane są same dłonie. Budzę się ze zdrętwiałymi palcami, z zaburzonym czuciem w opuszkach. Kolana na razie są ok., a stawy barkowe delikatnie sobie pobolewają, ale tak jest cały czas. Dodam, że zauważam różnice, w zależności od zmian pogodowych. Raz rano boli, a raz nie.
  Jak to się zaczęło-(6 lat temu) mój homełopata nie poradził sobie z tym
problemem. Teraz chodzę do homełopatki mojej córci . Zaordynowała takie leczenie:
  Najpierw przez tydzień sepia 200ch po 5 granulek dziennie.
Potem citrokehl 2 razy dziennie po 30 kropli przez 2 mies. równolegle-
10 dni rano fortakehl 1 tabletka .
Potem cykle tygodniowe-5 dni sankombi 8 kropli rano (#post_sankombi)
2 dni fortakehl 1 tabletka rano i 1 raz w tygodniu latensin D6

I to wszystko przez 8 do 12 tygodni.
 Moim  zdaniem "to" siedzi gdzieś w psychice i wyłazi jak jestem
umęczona.
Opis dolegliwości przedstawiłem jej słowami. Uważam bowiem, że pozwala to na lepsze poznanie pacjenta.
    Zapytana o charakter bóli, pacjentka odpowiedziała:


     -Te moje bóle są różnorakie: dłonie -ból ścięgien jakby się rozciągało gumę, która pęknie lada moment a  rano do tego dochodzi drętwienie dłoni do nadgarstka. Palec wskazujący jest jakby gęściejszy w środku cały czas, przez co trudniej go zgiąć. Przy ruchu delikatnie boli w stawie. Gorsza jest lewa ręka. Staw barkowy-ból przy ruchu-punktowy, czasami przez dłuższą chwilę "chodzący"- jakby ktoś okrężnymi ruchami  boleśnie masował ramię(ból mięśniowy, podobny do zakwasów, ale bardziejpowierzchowny).Kolana-najgorzej po zastaniu, ciężko wstać z klęczek itp, potem wmiarę. Generalnie wszystko odczuwam przy ruchu. Jak się nie ruszam –z reguły nic mnie nie boli, nie ciągnie i po mnie nie "łazi". Specyfika tej dziwnej choroby polega na tym, że każdego dnia rano sama jestem zaskakiwana co dziś boli, a co "śpi"(te bóle się nie przemieszczają tylko stale są w tych samych miejscach raz aktywne, a raz nie).Tak to czuję. Potwór bawi się ze mną. Dziś uszczypnie w kolano, jutro w prawą dłoń bardziej itp.   Pierwszy o ile pamiętam był palec wskazujący  lewej ręki. Potem nadgarstek(za rok),potem chyba czwarty palec, już niestety nie pamiętam, bo dużo tego było.  Ulgę przynosi gorąca kąpiel, sauna i gorąca plaża(tak ze 40 stopni).Ja w ogóle uwielbiam upały i jesienią -jak pada deszcz izimą jestem bardzo nieszczęśliwa i zgrabiała. Wszystko mam sztywne(mam na myśli te moje dłonie, kolana itp.). Pamiętam, miałam półroczną rehabilitację na ręce. W szpitalu mieli                                                                                                                      maszynę -przeszklona skrzynka z gorącym piaskiem w środku. Do środka wkładało się dłonie i włączało silnik. Taki rodzaj starej pralki wirnikowej na gorący piasek. Rewelacja!!!! Zwłaszcza zimą.)  Na ścięgnach dłoni miałam guzki, czasem wyrastały takie szpiczaste na przedramieniu w okolicach nadgarstka. Jak choroba ustąpiła- wszystkie zniknęły. Teraz znów jeden się pojawił. Właśnie na przedramieniu. Jest malutki i szpiczasty ,i złośliwie się uśmiecha.  Pacjentka jest szczupłą osobą. Ma 175cm wzrostu i teraz,3 mies. po porodzie, waży 66kg (zawsze ważyła 56kg).Nigdy nie stosowała żadnych diet. Uważa, że dobrą przemianę materii ma  po ojcu.  Nigdy na nic nie chorowała .Czasem bolały ją zatoki, ale poparówce z rumianku i spaniu, ból ustępował(„-sama byłam sobie winna, bo nie słuchałam mamy i w trzaskające mrozy chodziłam bez czapki”).Teraz gdy ją przewieje,  boli  ją głowa, ale po natarciu amolem  jest lepiej.  Była szczepiona na wszystko co się dało i przechorowała  wszystkie zakaźne choroby wieku dziecięcego.   Robią  się jej  siniaki. Samoistnie. Raz duże ,raz małe. W czasie wizyty miała ich na udzie około 12.A jak twierdziła nigdzie się nie uderzyła. Wchłaniają się też samoistnie, po jakimś, raczej dłuższym, czasie.   Kiedyś zasugerowano  boreliozę, ale  nigdy  nie ugryzł ją kleszcz.   -I jeszcze jedno- dodała-Mam taki mały uraz psychiczny z dzieciństwa, raczejz młodości. Wiem , że głupi, ale nie potrafiłam się z tego otrząsnąć ito trochę sobie obrosło. Nie chciała jednak o tym opowiedzieć.      Z tej ogromnej ilości informacji wynikającej z tego, że pacjentka mając doświadczenie w kontaktach z innymi homełopatami wiedziała jak siebie obserwować i na co zwrócić uwagę, najistotniejsze wydały mi się następujące fakty:-pogorszenie jej stanu następowało po kolejnych porodach, co sugerowałoby podawanie Arnica /następstwa wysiłku fizycznego, powtarzających się mikrourazów/-pogorszenie jej stanu następowało w ruchu a poprawę przynosił spoczynek i bezruch, co z kolei kierowało mnie w kierunku Bryonia-najbardziej martwiło ją to, że nie mogła grać na fortepianie bo choroba zaatakowała małe stawy palców u rąk. Pomyślałem o Colchicum i Calcarea fluorica ze względu na zniekształcenia i zniszczenia tkanki kostnej;-ponieważ pacjentka wspominała o tym, że w rodzinie występowały choroby nowotworowe postanowiłem zasugerować Thuya./jeden z głównych leków sykozy, wskazany w chorobie zwyrodnieniowej/.  Po pierwszej wizycie pacjentka otrzymała więc:    Thuya D30 co tydzień 10 kulek    Bryonia 9CH dwa razy dziennie po 3 kulki    Calcarea fluorica 9CH dwa razy dziennie po 3 kulki    Colchicum D6 trzy razy dziennie po 5 kulek  Lek Calcarea fluorica/a nie Sepia/ wydawał mi się być także jej lekiem konstytucyjnym . Calcarea fluorica to lek dla osób mających zniekształcenia kostne, niesymetryczną budowę ciała, giętkie ręce, przeprosty, wyrośla kostne itp. Działa na tkankę kostną, włókna elastyczne, nacieczenia i stwardnienia tkanki limfatycznej i gruczołów wydzielania wewnętrznego, na skórę i przydatki skóry. Ten opis jest skrótowy i nie oddaje wszystkich możliwości zastosowania tego leku.19 października pacjentka dodała jeszcze kilka innych dolegliwości, które wywołują jej zaniepokojenie:
  Od jakiegoś czasu mam kłopoty z pamięcią(mój mąż twierdzi, że z koncentracja).Przejawia się to,głównie w rozmowach, bo uciekają mi słowa. Zawsze gdzieś mam dane słówko na końcu języka, ale nie mogę go znaleźć. Strasznie mnie to denerwuje, bo nie mogę dokończyć zdania. I jakby nasiliło się teraz, po porodzie.
   Mówiła też o wstręcie do mężczyzn, który, jak dodawała, nie miał podłoża religijnego, a związany był z pewnym przeżyciem z dzieciństwa.
  21 październik-żadnej poprawy. Chwytać mogła tylko kciukiem i palcem wskazującym. Reszta palców była zwinięta przez godzinę. Otworzyły się dopiero później. Jednakże do tego momentu nie rozpoczęła kuracji tłumacząc to kompletowaniem leków.
  8 listopada dowiedziałem się, że kuracja została rozpoczęta kilka dni wcześniej. Pacjentka stwierdziła, że do tego czasu nie było lepiej, ale też nie było gorzej, co już wydawało się być pewnym sukcesem.
  9 listopad-Usłyszałem: Wczoraj wydawało mi się ,że jest lepiej, bo rano było przywoicie. A
dziś znów kiepsko. Lewa ręka ciągnie (wewnątrz dłoni) przy otwieraniu (dłoni oczywiście).Prawa była lekko zdrętwiała ,ale już przeszło(po2 godzinach)-to jej słowa-
Poza tym mam już małe obrzęki na przegubach(z wierzchu),i na zgięciu stóp. Na razie są widoczne tylko jak zegnę kończynę.
  Nie wiem od czego to zależy, ale jednego ranka jest lepiej, a na
drugi dzień rano ręce są zdrętwiałe do nadgarstka i lewa ciągnie.
Z tym drętwieniem, wrażenie jest jakby ktoś związał sznurkiem (mocno) nadgarstki i nawet jak poruszam palcami ,czuję blokady na nerwach, uczucie jest takie samo jak zbyt głęboko wbita igła, przeszywa prąd, tyle ,że nie taki mocny jak przy igłach.
  Mam już wyniki badań. Wszystko jest ok. Lamblii nie mam, morfologia w normie(hemoglobina w dolnej normie-po porodzie hemoglobinę miałam 6,6,więc ten wynik
jest dobry),krzepnięcie ok., odczyny reumatoidalne w porządku. Tylko białko ostrej fazy ---5,60mg/l(norma-powyżej 5 wynik dodatni).
   Z powodów, o których pisałem wcześniej dołożyłem Arnica 9CH raz dziennie po trzy kulki.
   16 listopad-Nie wiem jak długo będzie Pani brać leki brać leki. Aż będzie Pani zdrowa-To moja odpowiedź na jej pytanie o czas trwania kuracji-Jak rozumiem
jest z Panią trochę lepiej. Być może trzeba będzie zmieniać leki. Skoro
ruch pomaga Pani palcom to chyba lepszy będzie  Rhus toxicodendron niż
Bryonia.
  20 listopad- zmieniamy Bryonia na Rhus toxicodendron -też 3 razy po 3
granulki. Poza tym leki przeciwgrzybicze od jej homełopatki.
  Dalsze informacje od pacjentki:
 Bez leków też zawsze jak rozruszałam paluchy, to potem było w miarę.
  Zastanawiam się jeszcze nad jednym: prawa ręka drętwieje w
nocy. Głównie 3 i 4 palec. Drętwienie jest  bolesne , ulgę przynosi
silny masaż. Dodatkowo  ten ból promieniuje po ramieniu do któregoś dysku. Nie mam tego codziennie, ale jak już  jest, to dokucza bardzo.  
   30 listopad- ostatnia informacja od pacjentki: Ja mam dużą wytrzymałość na ból. Na razie to początek TEGO rzutu choroby, czyli do wytrzymania.
   Poza tym wychodzę z założenia, że zawsze może być gorzej i nie należy się przejmować "drobnymi"- jak na razie-przeciwnościami.
   Po tym dniu moja pacjentka nie pokazała się więcej i prawdę mówiąc myślałem, że zarzuciła kurację, bo albo brak czasu, jak nieraz mówiła, albo  moja kuracja okazała się być nieskuteczna.

 Ale niespodziewanie pojawiła się 6 lutego 2006 roku: Na razie wszystko ustąpiło i trwa tak już kolejny miesiąc. A zapowiadało się tragicznie.
 Żadnych terapii więcej nie stosowałam, bo nie miałam ani
sił, ani czasu.
   I tak jest do dziś.I nie bierze żadnych leków.
                                                                            MAREK ZWIERZ

Dodano

Dziś jestem bardzo odważny.Zamieszczę więc jeszcze jeden opis.Ostatni.Więcej nie będę.



Przypadek psa wygryzającego sobie łapy

   25 października 2005 roku poprosiła mnie o pomoc pewna kobieta. Jednakże pomóc miałem nie jej, a jej piecioletniemu psu. Pytała mnie czy homełopatia może coś zrobić by jej Sara  przestała wygryzać sobie łapy.
    Nie byłby to pierwszy przypadek kiedy miałbym pomagać nie człowiekowi a psu, ale chodziło o to by poradzić coś  na odległość, widząc psa jedynie na zdjęciu i polegając na informacjach od właścicielki. Właścicielki psa też nie widziałem, albowiem skontaktowała się ze mną za pośrednictwem internetu. Wiedziałem natomiast, ze pies jest pod stałą opieką weterynarza. Przedstawiłem jej swoje wątpliwości. Powiedziałem:    
Muszę się zastrzec, że taka pomoc na odległość może być nieskuteczna, nie widać pacjenta, czasem nie wszystko się powie, albo przekazywane przez Panią informacje okażą się nieścisłe.
  Okazało się, że jest ona jednak zdecydowana by spróbować takiej formy pomocy. Obiecała jeszcze, że pies będzie stale pod opieką weterynarza.
   Oto historia tej nietypowej kuracji.
   Na początek dowiedziałem się, że :
      Sara ma ok. 5 lat, jest mieszańcem. Od jakiegoś czasu wygryza sobie łapy
(jedną przednią i jedną tylną) między poduszkami palców.
 Rano dostaje do jedzenia biały chudy ser, po południu ryż/makaron/płatki jęczmienne + warzywa gotowane + gotowane mięso (kurczak, wołowina)albo gotowy pokarm z puszki . Sara jest bardzo przyjacielska. Pozwala  dotykać łap. Czasem   czuje ból podczas smarowania cicadermą. Nie jest żarłoczna, nie ma wzdęć. Często się drapie. Z tego powodu
latem w dwóch miejscach na tułowiu zdarła  sobie naskórek. Weterynarz stwierdził, że Sara
 jest alergiczką. Dostała jakieś sterydy na trzy dni i natychmiast przeszło.
  Jest też problem z zatokami wokół odbytu - jak tylko zbierze się
tam więcej płynu, strasznie jej to przeszkadza, saneczkuje i intensywnie
stara się sama oczyścić. Co dwa tygodnie sami jej to wyciskamy i na jaki czas
jest spokój.
   Jeszcze tego samego dnia wysłałem jej swoje sugestie i pytania

25.10.05, 13:13  
     Proszę nie  dawać jedzenia z puszek. Odstawić trzeba  też ryż, makaron i płatki jęczmienne. Sara powinna jeść surowe mięso  razem z kośćmi. Groźne dla psa  są tylko gotowane kości z kurczaka/mogą przebić jelita/.Kurczaki są wogóle dziś dość niebezpieczne ze względu na różne dodatki antybiotyków i hormonów stosowane na fermach. Bezpieczniejszy jest chyba indyk/też na surowo/.Zmiany trzeba zrobić  z dnia na dzień. Przedtem jednak warto zrobić jej ze dwa dni głodówki/ale wody tyle ile chce/.Proszę oddać  jej kał do badania na pasożyty i grzyby/kilka razy/.Czy uszy wewnątrz też są czerwone? Kiedy była odrobaczana? Jaki zapach wydziela  pies? Czy skóra pomiędzy palcami, poza tym, że jest czerwona, to jest sucha czy wilgotna? Czy pogorszenie/poprawa/zależy od pogody, wilgoci, czegoś innego? Czy łatwo się męczy?  
  Proponuję podawać Berberis D6 trzy razy dziennie po pięć kulek prosto do pyska. Do tego jednorazowo 10 kulek Sulfur C30/do pyska/. I  Poumon histamine 15CH przez tydzień codziennie jednorazowo pięć kulek.
   Na początku Sara  może nie chcieć jeść surowego mięsa, wtedy można sparzyć je wrzątkiem. Pies w tym wieku nie potrzebuje już tak dużo mięsa. Można dawać też jogurt i twaróg. Czasem surowe żółtko i ścięte białko/z patelni/. Wtedy można nie dawać mięsa.

Berberis miał za zadanie oczyścić nerki i wątrobę. Poumon histamine to lek antyalergiczny działający w obrębie dróg oddechowych i przewodu pokarmowego. Zasugerowałem podanie Sulfur, gdyż wydawało mi się,że dolegliwości psa związane są ze skazą psoryczną.
Sugerowane przeze mnie jedzenie dla Sary,to tzw dieta BARF,która pomogła już wielu moim czworonożnym pacjentom. W ten sam sposób karmię też swoje psy i koty.

   I to proponowana  właśnie dieta była tematem następnych pytań właścicielki psa. Jeszcze tego samego dnia pytała:


Czy samo mięso (surowe lubi) z warzywami? I twaróg, jogurty, ścięte jajka? A
suchą karmę można? Odrobaczana była wiosną, mam wrażenie, że saneczkuje
niezależnie od odrobaczania. Ale badanie kału zrobię - u weta, czy można
w "ludzkim" laboratorium:)? Skóra między palcami jest raczej sucha. Wydaje mi
się, że pora roku, pogoda nie ma znaczenia: wygryzała się zimą, wiosną było
lepiej, a pod koniec lata znów gorzej i tak trwa do teraz. Zapach - trudno
zdefiniować, nie jest nieprzyjemny ani szczególnie intensywny - taki "psi". Nie
męczy się, lubi długie spacery i bieganie przy rowerze, uwielbia pływać.
Uszy miewa w środku czerwone, czasem pojawia się brązowa wydzielina i swędzą ją. Stosuję wtedy maść od weta, nie pamiętam w tej chwili nazwy, i szybko pomaga. Sara jest wysterylizowana.


     25.10.05, 14:14  
    ja:
Proszę dawać surowe mięso z kośćmi a osobno zmiksowane podroby z
warzywami/bez cebuli/.Osobno jogurt, twaróg, surowe żółtko i ścięte białko. Suchą
karmę odradzam. Kał można badać w ludzkim laboratorium.
 Czerwone uszy/wewnątrz/świadczą często o grzybicy. Nie smarowałbym ich maścią, zwłaszcza, że z tego co Pani pisze, rozumiem, że pomaga tylko chwilowo. Na odetkanie zatok przyodbytowych spróbujcie Hepar sulfur D6 pięć razy dziennie po pięć kulek do pyska, aż do otwarcia się zatok/ropnia/.Może trochę krwawić.
  Po tygodniu pewnie trzeba będzie trochę pozmieniać leki, albo sposób ich dawkowania.

Właścicielka psa była chyba trochę przerażona rewolucją żywieniową jaką chciałem wprowadzić dla jej psa, bo napisała:

    25.10.05, 16:50  

ona:
Podroby surowe? Warzywa też? Kurcze, i żadnych "zapychaczy" typu kasza, ryż,
itp? Ta maść do uszu to Oridermyl. Problemy z uszami faktycznie pojawiają się co
kilka miesięcy. A co do tych zatok, to weterynarz mi tłumaczył, że niektóre psy
tak po prostu mają, taka ich uroda, że przeszkadza im gromadzący się płyn i
często należy im opróżniać zatoki. Nie znam się i nie wiem, czy tak faktycznie
jest. Poprzedni mój pies, którego miałam przez 14 lat nie miał takich
dolegliwości, w ogóle nie wiedziałam, że istnieje takie coś, jak zatoki przy
odbycie.Czy po Heparze jakoś przetkają się i nie będzie już problemu? Czy
uważa Pan, że  kłopoty Sary są na tle alergicznym?
 25.10.05, 19:19  

  Podroby i warzywa surowe. Jako zapychacza można użyć płatki owsiane zalane
wrzątkiem/razem z wodą/.Co do zatok okołoodbytowych: niektóre psy tak mają
rzeczywiście, szczególnie pudle, cocker-spaniele i boksery. Hepar pomaga pozbyć się
ropy. Weterynarz jest jednak tu często potrzebny. homełopatia nie wie co to
alergia. Interesują ją objawy i wyniki badań laboratoryjnych.

 25.10.05, 20:40  
  Jeszcze jedno pytanie: mam w domu Poumon Histamine 9CH i 30CH
oraz Hepar Sulfuris Calcareum 4CH i 30CH; czy mogę któregoś używać, czy lepiej
kupić wskazane przez Pana  potencje?

 25.10.05, 22:20  
Poumon histamine powinien być 15CH.Można dawać Hepar sulfuris calcareum 4CH.Jeżeli nie ma ropnia a tylko zaczerwienienie i podrażnienie odbytu i jego okolic to warto podawać Aesculus D4 pięć razy dziennie po pięć kulek. Przewlekłe stany zapalne tych zatok bez
ropni/a wymagające ciągłego wyciskania/ wymagają podania Causticum D12 po pięć
kulek, trzy razy dziennie w pierwszym tygodniu i dwa razy dziennie w drugim tygodniu.
Ponieważ nie widzę psa, dlatego sugeruję leki na różne możliwe sytuacje.

26.10.05, 08:48  
   Sulfur dostała już wczoraj, Hepar też. Dziś kupię Berberis, Poumon Histamine i
Causticum - ponieważ okolice odbytu nie są podrażnione i zaczerwienione, tylko
ciągle trzeba wyciskać. Wydaje mi się, że ten preparat będzie trafiony.
Prosiłabym  jeszcze o kilka porad dotyczących jedzenia: ile razy dziennie
powinien jeść taki pies (waży ok. 23 kg)? Dwa? Np. rano biały ser (20 dag
wystarczy?, po południu surowe mięso z kośćmi (ile, czy powinna być to
wołowina, czy niezbyt tłuste?), albo podroby z warzywami (czy mogą być każde
podroby i ile?). Wyczytałam, że płatki owsiane mogą powodować odwapnienie
kości. Przepraszam, że  tak męczę, ale do tej pory karmiłam Sarę  zupełnie inaczej i najwyraźniej nie było to dla niej korzystne, więc teraz chciałabym robić to dobrze:)W dodatku jestem wegetarianką i zupełnie nie znam się na mięsie...

      28.10.05, 08:49  

  Mam jeszcze jedno pytanie: Berberis D6 i Causticum D12 mam w płynie,
czy mogłabym zamienić to D na jakieś CH? Kulki CH na pewno kupię, a z tymi D są
trudności. Podaję Sarze krople, ale wyraźnie jej nie smakują, a kulki zjada
chętnie. To niesamowite, ale stan jej łap już wyraźnie się poprawił!!! Nie są
już tak rozognione, widać, że przestała wygryzać, czasem tylko liże po
wierzchu.

  28.10.05, 09:40  
     Potencja D jest tu lepsza niż CH. Można kupić strzykawkę, rozpuścić krople w
łyżeczce wody i strzykawką dawać do pyska/powoli, pies nie lubi za dużo wody na
raz/.Albo zadzwonić do apteki. Powinni mieć kulki. Jeśli nie od ręki, to niech zamówią.

    30.10.05, 19:13  

   Wczoraj po południu dałam Sarze surowe mięso z kośćmi. Bardzo była zadowolona. Zjadła wszystko ze smakiem. Niestety, dziś ma problemy żołądkowe: na rannym
spacerze nie wypróżniła się, potem wyszłam z domu a po powrocie znalazłam
prezent w przedpokoju:( Na spacerze po południu i wieczorem załatwiała się kilka
razy i ma straszna biegunkę - prawie sama woda się z niej lała. Poza tym czuje
się zupełnie dobrze. Problemy żołądkowe wynikają pewnie z tego, że nie jest
przyzwyczajona do surowego mięsa? Może przez kilka dni powinna jeść mieszane
mięso - surowe i gotowane? Dać jej jakieś kulki na biegunkę, czy przeczekać?

    31.10.05, 09:11  
   Zmiana jedzenia może spowodować takie kłopoty zarówno u ludzi jak i u zwierząt. Nie
jest to powód do niepokoju. Gdyby taki stan utrzymywał się u Sary dłużej, to można
mięso sparzyć wrzątkiem. Można też polać go olejem słonecznikowym lub dołożyć trochę tłuszczu gęsiego. Kulek na biegunkę proszę nie dawać. Gryzie się jeszcze?

    31.10.05, 14:51  
 Już jest w porządku, dziś rano zrobiła normalną kupę. Łap nie gryzie, czasem jeszcze liże po wierzchu. Nie ma poprawy z zatokami okołoodbytowymi.
  Dostaje teraz następujące leki:
Berberis D6 3 razy dziennie 5 kulek
Poumon Histamine 15CH 1 raz dziennie 5 kulek
Causticum C9 (miało być D12 ale nie dostałam-bardzo źle?) 3 razy dziennie 5 kulek
Hepar Sulfuris D6 5 razy dziennie 5 kulek


    01.11.05, 20:25  


Być może to jeszcze za krótki czas. Czy Sara miewała przedtem zaparcia?


     01.11.05, 20:57  


Raczej nie, zdarzało się czasem, ale incydentalnie - nigdy nie był to problem.
Ona teraz nie wygryza sobie łap, ale liże po wierzchu. Jest jeszcze jedna rzecz,
o której wcześniej nie pisałam: swędzi ją żuchwa, sama często mocno się po niej
drapie i lubi być drapana.


   02.11.05, 10:49  

Proszę więc odstawić Hepar sulfur, Causticum  tylko raz dziennie. Proszę dołożyć Aesculus compose  (#post_odstawic_hepar_sulfur)
    3x10 kropli/nie ma w kulkach/ i Silicea D30 dwa razy dziennie po trzy kulki przez dwa tygodnie.
  A co do żuchwy to muszę się zastanowić. Nic tam nie ma? Krosty, ropnie, zaczerwienienie itp.? Od dawna się tam drapie? Stale jest tak samo?

02.11.05, 17:20  

   Nic nie ma na tej żuchwie, zgłaszałam to już weterynarzowi, oglądał i tez nic
nie znalazł. Sama często się w nią drapie i bardzo lubi, kiedy, np. podczas
wycierania pyska, pocieram jej szczękę szmatką - aż porusza tylną łapą (taki
odruch drapania:) Zaraz sprawdzę, może mam te leki, jeśli nie - to kupię.

    02.11.05, 19:35
   Sara jest u mnie od prawie 3 lat i zawsze się drapie w żuchwę, czasem jest to
mniej zauważalne, ale jest.

      02.11.05, 21:50
Moja Koga też drapie się po żuchwie, ale jakoś nigdy nie niepokoiło to mnie.
Może warto spróbować Calcium fluoricum 15CH raz dziennie po trzy kulki. Tylko, że
zaczyna się robić zbyt dużo leków, a to nie podoba mi się. A skoro żuchwa nie jest powodem niepokoju, to na razie nie zajmujmy się nią.

     03.11.05, 06:34  
   Mnie to też zupełnie nie przeszkadza, napisałam o tym, żeby dopełnić "obraz" objawów występujących u Sary. Problemem są na pewno łapy, no i to jeżdżenie na siedzeniu - każdy od razu myśli, że Sara ma robaki:(  właśnie mi się przypomniało, że miałam oddać jej kał do badania - dziś się tym zajmę).

    04.11.05, 19:42  
  Pasożytów nie ma

    04.11.05, 20:19  
    Takie badanie warto powtórzyć ze trzy razy, ale jeśli niedawno była odrobaczana to
chyba bym sobie darował. A jak skóra pomiędzy palcami?

     06.11.05, 07:10  
    Nie wygryza sobie od spodu, miejsca między poduszkami nie są już rozognione i
rozpulchnione. Natomiast jeszcze czasem liże łapy od góry, między palcami - tam
jeszcze są czerwone. Wczoraj widziałam, że leżała sobie spokojnie i nagle
rzuciła sie do tej łapy, tak jakby ją zaswędziało? Lekarstwa podaję sumiennie,
podawanie kropli małą strzykawką jest faktycznie proste. Daję: Berberis D6 3x5
kulek, Causticum D12 1x5 kulek, Silicea 30CH 2x3 kulki, Aesculus 3x10 kropli.
Poumon Histamine miałam dawać przez tydzień, który właśnie mija - skończyć?

    06.11.05, 08:03  
   Poumon tyle samo kulek, ale tylko raz w tygodniu. Co się dzieje z zatokami przy odbycie?

    08.11.05, 08:27  
   Saneczkuje mniej jakby. Ale wciąż gryzie się w okolicach "podogonia" - swędzi  ją chyba...
 
    08.11.05, 10:11  
   Jeśli tak, to nieźle. Czekamy dalej. Dalej proszę podawać leki.

     19.11.05, 05:50  
   Sytuacja wygląda tak: nie wygryza sobie łap, czasem liże z wierzchu same
"końcówki". Dużo rzadziej saneczkuje, ostatnio mąż wycisnął jej zatoki jakieś
10 dni temu (płyn był ciemny, a wcześniej bywał jasny i przezroczysty) i od
tamtej pory coraz rzadziej saneczkuje i nie ma potrzeby wyciskania. Uszy są w
porządku. Mam wrażenie, że zarówno nowy sposób żywienia, jak i kuracja homeo bardzo dobrze na nią podziałały. Sara jest szalenie zadowolona, bo nigdy nie
przepadała za puszkami i suchym. Daję jej cały czas: Berberis D6 3x5 kulek,
Causticum D12 1x5 kulek (skończyć, bo miało być przez tydzień?), Silicea 30CH
2x3 kulki, Aesculum 3x10 kropli,Poumon Histamine 15CH 5 kulek raz w tygodniu.
Pozdrawiam.

   19.11.05, 08:07  
   No tak, tylko ja pochwaliłam, a przed chwilą przyłapałam ja na wygryzaniu sobie
łapy. Dziś na spacerze saneczkowała, ale to było w ramach higieny, tuz po
wypróżnieniu. Na nowej diecie ma czasem lekką obstrukcję, zdarza się, że kilka
razy "przymierza się" do wypróżnienia podczas jednego spaceru, produkując bobki.

    22.11.05, 23:17
  Czy Sara dostaje  kefir lub maślankę?

    23.11.05, 19:38
   Nie...Daję jogurt naturalny, zapomniałam o kefirze i maślance. Będę dawać, na
pewno pomoże. Lekarstwa bez zmian?

   23.11.05, 22:03  
   Leki bez zmian. Stale czekam na informacje .Nawet jeśli będzie pogorszenie.

     28.11.05, 09:34  
    Saneczkowanie przeszło właściwie całkowicie, co cieszy mnie niezmiernie, bo
myślałam, że całe życie będziemy się tak męczyć. Łapy nieźle, czasem polizuje.
Jest w dobrej formie, wypróżnia się dużo rzadziej niż przy poprzednim jedzeniu,
kupy są malutkie, a po kefirze nie ma problemu z obstrukcją. Przestała się
drapać.

   To był ostatni nasz kontakt w sprawie leczenia Sary.
   Historia ta nauczyła mnie co najmniej dwóch rzeczy. Czasami, kiedy pacjent jest pod opieką innego lekarza, homełopatia może być przydatna nawet wtedy gdy homełopata widzi swojego pacjenta tylko na zdjęciu. A po drugie okazało się, o czym większość z nas stale zapomina, że nieodłączną częścią każdego leczenia jest właściwe odżywianie.
  W żadnym wypadku nie oznacza to jednak, że w ten sposób można leczyć wszystko i wszystkich. Nic nie zastąpi bezpośredniego kontaktu terapeuty i pacjenta.
                                                        
                                                               MAREK ZWIERZ

Panie Marku. Lepiej by było oczywiście, gdyby Pan przeczytał książkę i wiedział, ale skoro jest jak jest, to muszę stanąć w obronie Mikstury oczyszczającej. Otóż nie jest ona jakimś tam dodatkiem do zdrowia, co jest imperatywem medycyny, lecz jest odpowiedzią na zmiany, które zaszły w naszym środowisku, w którym pojawiły się sztuczne substancje chemiczne, nie muszę dodawać, że niewystępujące w naturze. Wszystkie one mają jedną cechę: uszkadzają delikatny nabłonek jelitowy wyżerając w nim wyłomy, zwane nadżerkami, co skutkuje kaskadą zdarzeń wiodących do nieuniknionego finału - choroby. I tu jest miejsce do popisu dla medycyny, no i rzecz jasna dla Pana. Przy okazji gratuluję sukcesów.
Mikstura oczyszczająca jest więc konsekwencją rzeczywistości. Otóż jeśli codziennie zjadamy pożywienie zawierające substancje szkodliwe, a w zamian nic – żadnego antidotum, to na co czekamy? Na to, by nas leczono. Tymczasem można inaczej – wyprzedzając fakty. Można to nazwać inteligencją, mądrością, zdolnością dostosowania się; miast czekać na chorobę – zapobiec nieuchronnemu jej nadejściu. Toteż Miksturę oczyszczającą należy stosować nie rok czy pięć lat, lecz do końca życia, bowiem takie są realia.
Mikstura ma także tę cechę, że uszczelnienie dziur w przewodzie pokarmowym uruchamia mechanizmy samonaprawcze organizmu (nieczynne dotychczas z powodu wysokiej toksemii), w wyniku czego rozpoczyna się proces samoleczenia organizmu. Dlatego niektórzy Miksturę oczyszczającą nazywają lekiem, choć, przyzna Pan, w istocie żadnym lekiem ona nie jest.
Nie będę tutaj rozwodził się nad spektakularnymi efektami takiego podejścia do zdrowia jako alternatywy dla chorób, ale chciałbym zwrócić uwagę, że nasze forum nie jest jednym z tych, na których uczestnicy licytują się, który lek jest najskuteczniejszy, czy lepsza jest medycyna naturalna, czy jeszcze bardziej naturalna od natury. Choć leczeniem ludzi zajmowałem się ćwierć wieku, to obecnie w ogóle nie interesują mnie jakiekolwiek sposoby leczenia. Wychodzę na przeciw tym, którzy są zdrowi (jeszcze), albo wyzdrowieli, i doradzam im, co zrobić, by nie popaść w choroby, że tzw. choroby cywilizacyjne to bzdura wymyślona przez medycynę, a szerząca się plaga chorób jest efektem działań medycznych, głównie przyjmowaniem leków bez usunięcia przyczyny choroby.
Obaj wiemy, panie Marku, że najłatwiej jest leczyć ludzi; jak zachoruje – sam przyjdzie (do mojego gabinetu, gdy jeszcze przyjmowałem, wcale nie było łatwo się dostać). Dziś uważam to za bezsensowne działanie i w ogóle nie przyjmuję chorych. Postawiłem na zdrowie, a bardzo trudno jest nakłonić zdrowego, by dbał o zdrowie. To nie lada wyzwanie. To nie to, co leczenie. Nawet nie można porównać. Ale ja ze swej natury jestem uparty i konsekwentny, a efekty świadczą, że Mikstura oczyszczająca w końcu odniesie sukces.

Homeopatia nie jest tylko dla chorych.
Środki,które tu stosujemy,także nazywają lekami,ale one nie leczą.Istotą ich działania jest pomoc organizmowi by mógł rozpocząć samoleczenie.Na mój gust ich przewagą nad miksturą jest to,że podaje się krócej,a efekt jest długi,by nie powiedzieć dożywotni.
Teraz cytat z Pana strony:"jeśli okaże się, że popełniliśmy jakiś błąd, i że jednak pominięty odcinek przewodu pokarmowego należ jednak wyleczyć, to oczywiście w każdej chwili do leczenia tego odcinka, i związanego z tym wariantu, możemy powrócić."Czyli jednak leczymy.Czyli jednak organizm nie jest tak doskonały i nie potrafi sam uporać się ze wszystkim.
"Ten wariant z założenia przeznaczony jest dla zdrowych. Po co? Żeby o zdrowie dbać - póki jeszcze jest - bo jak się go straci, to o co tu dbać?"To też cytat z Pańskiej strony.Jeszcze jedno potwierdzenie na to,że nasz organizm nie jest tak doskonały.Może był kiedyś.Tego dziś już nie sprawdzimy.
Oczywiście,że profilaktyka jest najlepsza.Są jednak różne drogi do zachowania zdrowia,które ktoś osiągnął.
Osobiście wolę taką profilaktykę,która jest tańsza i szybsza.Homeopatia jest tania i prosta w stosowaniu.
Często jest tak,że długi czas jaki jest niezbędny dla osiągnięcia efektów stosowania mikstury,może się okazać zbyt długi.Dla wielu zbyt długi.Znam wiele przypadków...
W dalszym ciągu będę twierdził,że podawanie mikstury i koktajlu to jednak ingerowanie w funkcje organizmu(a Pan twierdzi iż jest temu przeciwny,bo organizm wie co robi.Ja natomiast twierdzę,na podstawie sojego doświadczenia,że nie zawsze wie,nawet przeważnie nie wie.),sam Pan mówi o leczeniu.Więc jak to jest?
Pan twierdzi,że mikstura jest najlepsza,ja nie twierdzę,że tylko homeopatia.Uważam,że każdy potrzebuje czego innego.

Z tym się zgodzę. Ale to forum nie jest dla tych, którzy postanowili dbać o zdrowie nieusuwając przyczyny choroby, bo dla mnie to hochsztaplerka. Nic nie stoi na przeszkodzie, by przenieśli się na inne forum, np, Pańskie... W ten sposób będzie i wilk syty, i owca cała.

Kłopot polega też na tym,że dziś mało,nawet bardzo mało,jest tych zdrowych.
Więc,żeby zająć się zdrowymi,trzeba najpierw pomóc tym chorym by stali się zdrowymi.
Zresztą jak widzę,kłopot jest także z określeniem tego,kto jest zdrowy a kto chory.Bo nawet 20 lat zdrowia i niechorowania,to dl niektórych forumowiczów i tak mało."Bo może choroba powróci"-martwi się forumowiczka.Problem w tym,że miksturę trzeba pić całe życie,jak uważa Pan Józef,a środki(leki-nazwa nieistotna)były stosowane w tamtym konkretnym przypadku przez tydzień.

Nie! Tego nie twierdzę. Twierdzę coś zupełnie innego: że jest alternatywą dla medycyny. A to znaczy, że ludzie mają po prostu wybór. A co wybiorą... Nikogo nie namawiam do niczego.

Homeopatia usuwa jednak przyczynę choroby.Pewnie robi to tylko trochę inaczej,bez mikstury.
Chyba,że to forum jest tylko dla tych którzy usuwają domniemaną przyczynę choroby tylko w jeden sposób.Ale wtedy być może dział homeopatyczny jest tu rzeczywiście nie na miejscu.
Dr Janus,na pytanie forumowicza o przyczynę jego dolegliwości,nie odpowiedział:toksemia.Odpowiedział:Najpierw wywiad chorobowy.

Ciekawi mnie, jaka jest ta przyczyna choroby, bo jakoś to tak brzmi enigmatycznie, jak dla mnie, żeby nie powiedzieć: niewiarygodnie, zwłaszcza w kontekście tego, co Pan twierdził na początku. Czyżby kontakt z naszym forum wpłynął na Pańską edukację? Gratuluję!

Dzial homeopatyczny jest tutaj jak najbardziej potrzebny , tak jak i dzial Dr Janusa  wszak przypadki chorobowe sa rozne, w tym i ciezsze  i wymagaja wspomozenia organizmu w odzyskaniu zdrowia.To nie zwalnia jednak stosujacyh te metody by usuwali glowna przyczyne tych schorzen.O czym byla juz dziesiatki razy na forum mowa.
A Ty mowisz Akownik o usuwaniu przyczyny choroby przez homeopatie kiedy wczesniej stwierdzioes ,ze nie wiesz sam jaka jest przyczyna chorob.

Oczywiście. Byleby działań medycznych nie traktować jako erzac zdrowia.

Dodano

O kurczę! To następuje era homeopatoidów. Czy Pan aby nasze forum nie traktuje niepoważnie? My tutaj na zwykły lep nabrać się tak szybko nie damy. Innym Pan może wciskać taki kit - lek dożywotni. I to bez usunięcia przyczyny choroby...

Dodano

Szybko podbija Pan poprzeczkę - z dwudziestu lat zrobiło się dożywocie. Za następnym wejściem spodziewam się leku na siedem pokoleń.

MO ma za zadanie pomóc organizmowi w dojściu do pełnej sprawności obronnej a następnie służyć już jako "neutralizator" dla substancji szkodliwych wpadających do naszego organizmu w nadmiarze, co powoduje właśnie rozszczelnienie układu pokarmowego. I to pozwoli organizmowi na spokojne zwalczanie atakujących go infekcji.



ale za miesiąc znów coś zaboli i będzie trzeba kolejny lek (środek) brać przez tydzień, za kolejne trzy miesiące znowu atak choroby i tym razem lek (środek) przez pięć tygodni itd. itd. Czy to również nie jest do końca życia?

że się tak wtrącę...

Jestem rozczarowany.
Myślałem, że dyplomowany homeopata wreszcie przybliży mi tę metodę leczenia. Tak się nie stało. Mam jeszcze większy mętlik w głowie.
Dowiaduję się, że homeopatia jest dla zdrowych (po co zdrowemu leczenie?), że przyczyn chorób nie można poznać a potem, że homeopatia je usuwa (tylko jak to sprawdzić?). Czytam, że organizm nie zawsze wie co robi a zaraz potem, że homeopatia wspomaga organizm w samoleczeniu (a jeśli dojdzie do samookaleczenia). Że można podać taki lek (najlepiej przy urodzeniu), że działa do końca życia . Na prawdę nie dziwię się, że ortodoksyjni katolicy uważają homeopatię za okultyzm.
Podtrzymuję swoją opinię, że uważam homeopatię za bardziej szkodliwą od leczenia tradycyjnego (chemia, antybiotyki i takie tam). Jej zwolennicy zachwalają ją jako bezpieczną, bez skutków ubocznych, nie uzależniającą. To blef. Nie twierdzę, że homeopaci to oszuści. Twierdzę, że chyba sami nie wiedzą jaka broń włożono im do reki.

Kolejny raz wychodzi brak wiedzy na temat mikstury(wymaganej regulaminem tego forum) wyjaśnionej w książce Mistrza, a dożywotność to już zwykłe nadużycie.



Nie jest, bo poza matematyką nie ma innych doskonałości. O jednej rzeczy nikt mówi, o selekcji naturalnej - choroby pokoleniowe pogłębiają się z pokolenia na pokolenie i taki osobnik powinien wyginąć, ale tak nie jest, bo kolejne leki pozwalają mu żyć i tworzyć chore potomstwo.



Bzdura. Nie jest tania, wystarczy spojrzeć na proponowane w jednym z opisów leki Sanum. Nie jest prosta w stosowaniu, bo najpierw trzeba mieć lekarza na tym się znającego, o co bardzo trudno. Opis leczenia psa najlepiej to pokazuje - potrzebę częstej interakcji pacjent - lekarz.



Temu nikt nie przeczy, Janus zajmuje się leczeniem, ale stwierdza, że podstawą musi być mikstura, dopiero potem jego zalecenia.




Skoro traktujemy koktajl jako żywność, to chyba trafił Pan kulą w płot. O miksturze już Mistrz wyjaśniał.

Nie wiem czemu. Dla mnie akurat wszystko stało się jasne. Homeopatia jest po prostu w posiadaniu kamienia filozoficznego, którego alchemicy poszukiwali bezskutecznie przez tysiąclecia.

Skoro koktajl to żywność,to zacytuję Hipokratesa:    "Twoje pożywienie powinno być lekarstwem, a twoje lekarstwo powinno być pożywieniem."
Hipokrates także mówił o leczeniu.
Leki firmy Sanum to nie jest homeopatia,to izopatia.Szkoda,że nie wiesz o czym piszesz.
O miksturze Pan Słonecki mówi,że należy ją brać przez całe życie.Czyli dożywotnio.Poczytaj uważnie,bo znowu jesteś nieuważny.
Homeopata nie musi być lekarzem,ma mieć wiedzę medyczną.Tytuł lekarza przysługuje tylko tym co ukończyli Akademię Medyczną,a tam homeopatii nie uczą.
Homeopatia może i jest stosowana jako profilaktyka utrzymywania zdrowia.
Jest więc po to samo co i mikstura dla zdrowych.Podtrzymuje zdrowie.
Hajdi,nie mogę dopuścić do tego by rozczarowanie Twoje trwało zbyt długo.Zakładam nowy wątek:Przybliżanie homeopatii.

Doskonale o tym wiem, jednak aby posługiwać się oznaczeniem D5 lek musi być produkowany zgodnie z zasadami produkcji leku homeopatycznego. Jednocześnie nie istnieje klasyfikacja dotycząca materiałów źródłowych do produkcji leku homeopatyczego wykluczająca te, których używa się do produkcji leków Sanum. To gdzie jest ta różnica? Pewnie w działaniu, ale to już kwestia poglądów, tak jak my mamy inny pogląd na oscillococinum, że jego działanie może być alopatyczne.



Poczytaj uważnie własne słowa:



Pisałeś o efekcie stosowania leków homeopatycznych.

A tak przy okazji, w mojej aptece sieciowej http://www.doz.pl/ leki 200CH są na receptę, to dziwne - zwłaszcza przy uwagach, że homeopata nie musi być lekarzem...

Sprzedaż tych leków tylko na receptę jest niezgodna z prawem.Są apteki sprzedające bez recepty.

Czy wiesz co oznacza 200CH?
Oznacza,że substancja wyjściowa w tym leku występuje tu w stężeniu jeden dzielone przez sto do potęgi dwusetnej.Oznacza to,że substancji wyjściowej tu nie ma.Albowiem zgodnie z prawem Avogadro jeśli rozcieńczysz substancję powyżej 12CH to tam już nic nie ma.Jest to zresztą jeden z zarzutów przeciwników homeopatii,że firmy homeopatyczne sprzedają sam cukier mlekowy.
Mam nadzieję,że jeśli wątek o przybliżanniu homeopatii rozwinie się to będzie tam i o tym.
Na razie wniosek jest taki,że na receptę kupujesz laktozę.

Dodano

Lek izopatyczny jest produkowany według zasad produkcji leku homeopatycznego.I to jest jedyne co łączy te leki.Izopatia to nie homeopatia.
Wystarczy zapytać w firmie Sanum,a oni Ci to powiedzą.
Czasem lepiej zapytać niż prowadzić spekulacje myślowe.

Leku homeopatycznego nie biorę przez całe życie,Pan Słonecki zaleca picie mikstury przez całe życie.

Dodano

Różnica między lekiem izopatycznym a homeopatycznym  leży głównie w sposobie doboru leku dla pacjenta.O tym też,mam nadzieję,będzie w wątku o przybliżaniu homeopatii.Ale najpierw spróbuj zapoznać się z tym o co tam proszę.

Hajdi, dlaczego tak uważasz?

Dodano

Może i masz rację...ale u mnie w domu antybiotyki inne świństwa chemiczne zrujnowały zdrowie mojego dziecka, a homeopatia się akurat sprawdziła. Nie wiem jak to wytłumaczyć...Dziecko brało sterydy, antybiotyki i inne świństwa przez pół roku, a po tygodniu brania homeopatyków odstawiliśmy wszystko...Nie wiem...może nie dane będzie mi się kiedykolwiek dowiedzieć...dlaczego tak się stało...

Dodano

Hajdi-gdzie zniknęła Twoja odpowiedź na moje pytanie???

Napisałem, dopisałem coś jeszcze a w końcu stwierdziłem, że nie chce mi się wypowiadać więcej na  temat homeopatii. Omijałem ten dział, bo nie wierzyłem w nią (myślałem, że w ogóle nie działa) Teraz wiem, że działa, tylko nikt nie wie jak. Nie chcę mieć z czymś takim do czynienia.

Z drugiej strony jakie znaczenie ma moja opinia? Kto chce niech z homeopatii korzysta.

Na prawdę liczyłem na to, że akownik przybliży mi tę dziedzinę medycyny. Tak się nie stało. Akownik chyba wyczerpał swoje możliwości. Założył nowy wątek, ale chce abyśmy to my pisali co wiemy o homeopatii. Jakaś paranoja.

Poczytałem wypowiedzi akownika na innych forach. Uważam, że stoi w  miejscu, nie rozwija się. Zadaje dużo pytań, uprawia gimnastykę słowną, ale nie odnosi się do meritum. Kiedyś był tu niejaki marsiu; pisał w podobnym tonie.

I ostatnia sprawa. Cała ta dyskusja oddala nas od istoty tego forum. A  jest ona prosta: nauczyć każdego jak dbać o zdrowie.
Homeopatia tu przegrywa. Nawet jeżeli można homeopatią dbać o profilaktykę ( w co nie wierzę, ale załóżmy) to potrzebujemy jeszcze pośrednika, homeopatę, kapłana, który wprowadzi nas w ten magiczny świat. Jest on poza zasięgiem dla przeciętnego zjadacza chleba.

I tu jest wyższość MO.
Panie Józefie, moje uszanowanie.

I tu jest pies pogrzebany, zawiła teoria, choć nie musi być sprzeczna, ale na wszystko ma odpowiedź, np. jak coś nie pasuje do obrazu, to mamy jeszcze konstytucje mieszane :)

A wracając do akownika, nikt tu go nie zwalcza, homeopatii też nie, chodzi tylko o znalezienie wspólnego języka, ale o to trudno, jeśli osoboa nie potrafi się wypowiadać tak, aby każdy go zrozumiał. Przykładowo:



Musiałem stanąć na głowie, żeby zrozumieć to zdanie. Jak mniemam powinno ono brzmieć:
"Różnica między zastosowaniem leku izopatycznego lub homeopatycznego zależy od decyzji lekarza/homeopaty, który decyduje o jego przepisaniu na podstawie wywiadu z pacjentem".
Czyli to nie definiuje (ani pierwotne, ani poprawione zdanie) różnicy między oboma typami leków.

Dla przeciętnego pacjenta różnica jest taka, że pojedynczy lek homeopatyczny nie posiada ulotki, a Sanum nie tworzy wiedzy tajemnej (dostępnej w często sprzecznych ze sobą książkach - pewnie translator był kiepski), tylko pisze kawa na ławę, jaki jest sposób działania każdego leku, jak łączyć je w kuracje itd.

A to, że ktoś podał jakąś klasyfikację nie oznacza, że nie da się jej zmienić posługując się logiką przywracając porządek "stawiając z głowy na nogi".

Może powinniśmy zacząć w końcu dociekać, o co chodzi na prawdę w stosowaniu tych kulek - poza doraźnym leczeniem złego odbioru padającego śniegu itp.

Moim zdaniem przyjmowanie kulek, to przyjmowanie dawki energii - a konkretnie dawki informacji. Niestety nikt jeszcze na tym forum nie pociągnął tego zagadnienia.

Przyznam, że miałem inne mniemanie o homeopatii, którą interesowałem się kilkanaście lat temu. Sądziłem, że jest bardziej ludzka i zgodna z naturą. Takie przynajmniej były założenia. Chyba wszystko zmieniło się, gdy za homeopatię zabrali się lekarze. Ze zdziwieniem odkrywam, że homeopatia uległa wynaturzeniu. Już nie mówi się o człowieku, tylko liczy się biznes związany z uzależnieniem od leków, o tyle intratny, że produkcja owych leków jest śmiesznie tania, a - co za tym idzie - zysk spory. Cóż, w medycynie to normalne. Jestem zniesmaczony.

Dodano

Ja ruszyłem pytaniem na ile pokoleń działają leki homeopatyczne.

No, to mamy dylemat - czy medycyna chemiczna jest mocniejsza, czy homeopatyczna; w sensie oddziaływania na pokolenia poprzez wpływ na strukturę DNA. To co Zibi, może nowy wątek?